نقش طلاق عاطفی والدین در پیش بینی اختلالات رفتاری ، اضطراب و فرسودگی تحصیلی فرزندان

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش طلاق عاطفی والدین در پیش بینی اختلالات رفتاری، اضطراب و فرسودگی تحصیلی فرزندان انجام گرفت. طرح پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم مدارس ناحیه ۴ شهر شیراز که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند. جامعه پژوهش شامل۱۳۲۰۰ نفر و نمونه پژوهش با توجه به جدول مورگان شامل تعداد ۳۷۵ نفرکه با روش نمونه گیری خوشه‎ای از دو مدرسه متوسطه دوم دخترانه ناحیه ۴ شهر شیراز انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (۲۰۰۸)، پرسش نامه مشکلات رفتاری کودکان-نوجوانان کوای و پترسون (۱۹۸۷)، پرسش نامه مقیاس اضطراب بک (۱۹۸۸) وپرسش نامه مقیاس فرسودگی تحصیلی پرسش نامه برسو، سالانووا و اسچفلی (۱۹۹۷) بودند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از دو شیوه آمار استنباطی و آمار توصیفی استفاده شد که بخش توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همرمان استفاده شد. نتایج رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نشان داد که طلاق عاطفی والدین به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اختلال سلوک فرزندان بوده است. همچنین طلاق عاطفی والدین به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب بود و در نهایت طلاق عاطفی والدین به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی فرسودگی تحصیلی بود.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی والدین ، اختلالات رفتاری ، اضطراب ، فرسودگی تحصیلی