بررسی رابطه سبک های دلبستگی با گرایش به آسیب های اجتماعی دانش آموزان شهر بجنورد

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه سبک های دلبستگی با گرایش به آسیب های اجتماعی دانش آموزان شهر بجنورد بود. ماهیت تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است و به لحاظ روابط بین متغیرها از نوع همبستگی بود. جامعه موردبررسی پژوهش حاضر دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر بجنورد بودند (۳۲۹۴ نفر)؛ که به روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای ۳۸۴ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های موردنیاز این تحقیق و به منظور اندازه گیری متغیرهای این پژوهش از پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور (۱۹۸۷)، پرسشنامه سنجش نگرش به آسیب های اجتماعی آقایی و تیمورتاش (۱۳۸۹) استفاده گردید. روایی پرسشنامه ها موردبررسی و به تایید صاحب نظران رسیده پایایی پرسشنامه ها به ترتیب (۸۶/۰) و (۹۱/۰) محاسبه گردید. یافته های تحقیق نشان داد که رابطه منفی معناداری بین سبک دلبستگی ایمن و گرایش به آسیب های اجتماعی وجود دارد و همچنین رابطه مثبت و معناداری بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرای اضطرابی با گرایش به آسیب های اجتماعی وجود دارد؛ بنابراین شناسایی و تحلیل سبک های دلبستگی دانش آموزان در شهر بجنورد می تواند به معلمان، مشاوران و والدین کمک کند تا عوامل روانی و اجتماعی موثر در گرایش به آسیب های اجتماعی را بهتر درک کرده و برنامه های پیشگیرانه موثرتری برای تقویت دلبستگی ایمن و کاهش خطرات اجتماعی طراحی کنند.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، آسیب های اجتماعی ، پیشگیری ، برنامه حمایتی