بررسی رابطه ی سبک شناختی و خود کارآمدی با سلامت روان در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان گرمی سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳

این پژوهش به بررسی رابطه بین سبک شناختی و خودکارآمدی با سلامت روان در دانش آموزان می پردازد. هدف اصلی این مطالعه تحلیل داده ها و بررسی همبستگی میان این متغیرها است. در این راستا، نمونه ای شامل ۳۲۵ دانش آموز از مدارس شهرستان گرمی در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ انتخاب شد و داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد سبک شناختی، خودکارآمدی و سلامت روان جمع آوری گردید. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین سبک شناختی و خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، به طوری که دانش آموزانی که از سبک های شناختی موثرتر استفاده می کنند، خودکارآمدی بالاتری را نیز نشان می دهند. همچنین، یافته ها حاکی از آن است که خودکارآمدی با سلامت روان دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری دارد. به عبارت دیگر، دانش آموزانی که احساس خودکارآمدی بیشتری دارند، از سلامت روان بهتری برخوردارند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری شامل تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج نشان داد که سبک شناختی به طور مستقیم بر خودکارآمدی تاثیرگذار است و خودکارآمدی نیز به طور مستقیم بر سلامت روان تاثیر دارد. همچنین، تحلیل رگرسیون نشان داد که خودکارآمدی می تواند به عنوان یک متغیر میانجی در رابطه بین سبک شناختی و سلامت روان عمل کند. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان دهنده اهمیت توجه به سبک های شناختی و خودکارآمدی در بهبود سلامت روان دانش آموزان است و می تواند به عنوان مبنایی برای برنامه های آموزشی و مشاوره ای در مدارس مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سبک شناختی ، خود کارآمدی ، سلامت روان