بررسی تجربی اثر زمان پاشش سوخت بر نوع احتراق در موتور درونسوز با پاشش مستقیم – گذر از احتراق اشتعال تراکمی سنتی به احتراق کم دما

استفاده از فناوری احتراق کم دما در موتور منجر به بهبود مشخصات عملکردی و آلایندگی می شود. لیکن، مهمترین موانع استفاده از این نوع احتراق در تولید انبوه موتورها عبارتند از بازه کارکردی محدود و چالش کنترل ناپذیری احتراق. برای استفاده از مزایای این نوع احتراق، در آن نقاط کاری که احتراق کم دما قادر به ارایه آن نیست، می توان از احتراق دیزلی استفاده نمود. مطالعه تجربی در این پژوهش بر روی یک موتور دیزلی، آشکار می سازد که تغییر زمان شروع پاشش سوخت به درون محفظه احتراق موتور از ۱۷۶ تا ۲ درجه زاویه لنگ پیش از نقطه مرگ بالا، منجر به تغییر نوع احتراق می شود. تزریق سوخت در نزدیکی نقطه مرگ بالا از ۱۱ تا ۲ درجه زاویه لنگ پیش از نقطه مرگ بالا، که نتیجه آن وابستگی زمانی پدیده های تزریق و احتراق است، منجر به احتراق دیزلی می گردد. در این ناحیه، مقدار حساسیت احتراق که شاخصی است از میزان اثرگذاری زمان بندی پاشش سوخت بر زمان بندی احتراق بین ۲/۱ تا ۳/۱ است. با پیش اندازی پاشش سوخت به زمانهای زودتر در مرحله تراکم از ۸۶ تا ۱۷۶ درجه زاویه لنگ پیش از نقطه مرگ بالا و فراهم آوردن فرصت کافی برای اختلاط همگن سوخت و هوا، احتراق اشتعال تراکمی مخلوط همگن، که مقدار حساسیت احتراق در آن حدودا صفر است، بدست می آید. تزریق سوخت در بین این دو محدوده، که مخلوط نه کاملا همگن و نه کاملا لایه لایه است، منجر به احتراق تقریبا پیش آمیخته می شود. در این ناحیه، مقدار حساسیت احتراق بین ۱/۰ تا ۲/۰ است.

کلیدواژه ها:

موتور درونسوز ، احتراق دیزلی ، احتراق کم دما ، احتراق اشتعال تراکمی مخلوط همگن ، احتراق تقریبا پیش آمیخته ، پاشش سوخت