بررسی پیشرفت های اخیر در بتن پودری واکنش پذیر : بهبود خواص مکانیکی و دوام با استفاده از فناوری های نوین

بتن پودری واکنش پذیر (RPC) به عنوان یکی از نوآورانه ترین مصالح ساختمانی قرن اخیر، به دلیل مقاومت مکانیکی فوق العاده، دوام بالا و نفوذپذیری کم، جایگاه ویژه ای در مهندسی عمران و ساخت وساز یافته است. این نوع بتن با حذف سنگدانه های درشت، استفاده از پودرهای بسیار ریزدانه، به کارگیری فوق روان کننده ها و بهره گیری از عمل آوری حرارتی، به مقاومت فشاری فراتر از ۱۵۰ مگاپاسکال و خواص مکانیکی برجسته دست می یابد. در سال های اخیر، مطالعات گسترده ای در راستای بهبود عملکرد این ماده، افزایش کارایی آن و کاهش هزینه های تولید انجام شده است.در این مقاله، به بررسی نتایج جدیدترین تحقیقات پیرامون تاثیر ترکیبات مختلف بر عملکرد بتن پودری واکنش پذیر پرداخته شده است. استفاده از الیاف فولادی و نانو سیلیس به عنوان تقویت کننده، تاثیر چشمگیری در بهبود مقاومت کششی و خمشی این نوع بتن داشته و موجب افزایش شکل پذیری آن شده است. از سوی دیگر، مطالعات نشان داده اند که جایگزینی ماسه سیلیسی با پودر کوارتز و سنگ آهک باعث ارتقای ساختار میکروسکوپی بتن و بهبود دوام آن در برابر شرایط محیطی سخت مانند سیکل های ذوب و یخبندان و محیط های اسیدی شده است. همچنین، بررسی های اخیر در زمینه استفاده از مصالح بومی و پوزولان های طبیعی نشان می دهند که امکان تولید بتن پودری واکنش پذیر با هزینه کمتر و بدون افت کیفیت وجود دارد. نتایج این پژوهش ها تایید می کنند که ترکیب مواد پیشرفته و بهینه سازی فرآیند تولید، می تواند RPC را به گزینه ای ایده آل برای سازه های زیرزمینی، پل ها، سازه های دریایی و ساختمان های مقاوم در برابر زلزله تبدیل کند. در نهایت، یافته های این مقاله می توانند به عنوان مرجعی برای توسعه فناوری های نوین در تولید بتن های پرمقاومت و پایدار به کار گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

بتن پودری واکنش پذیر ، مقاومت فشاری ، نانو مواد ، دوام ، فناوری های نوین