عدالت آموزشی، توسعه پایدار، نابرابری های اجتماعی، منابع آموزشی

با افزایش توجه به اهمیت سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان در نظام های آموزشی، مهارت های اجتماعی و عاطفی به عنوان عامل کلیدی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی آنها شناخته شده است. مهارت هایی مانند خودآگاهی، خودتنظیمی، همدلی، حل مسئله و ارتباط موثر از جمله مولفه های اساسی این دسته از مهارت ها هستند که نقش بسزایی در تعاملات اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی فردی دارند. معلمان به عنوان عاملان اصلی فرآیند یادگیری در مدارس، نقشی محوری در پرورش و تقویت این مهارت ها دارند. پژوهش های متعدد نشان می دهند که شیوه های آموزشی معلمان می توانند تاثیرات قابل توجهی بر تقویت مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان بگذارند و محیط های حمایتی و امن در کلاس های درس موجب رشد این مهارت ها می شود. از جمله استراتژی های آموزشی موثر می توان به ایجاد فضای امن و حمایتی، آموزش مهارت های خودآگاهی و خودتنظیمی، تقویت همدلی و ارتباطات موثر، و آموزش مهارت های حل مسئله و مدیریت تضاد اشاره کرد. معلمان با استفاده از این راهکارها می توانند دانش آموزان را در برخورد با چالش های اجتماعی و عاطفی خود یاری کنند و زمینه ساز توسعه مهارت های اجتماعی و عاطفی آنان در سطح فردی و اجتماعی شوند. به طور کلی، پژوهش ها نشان می دهند که آموزش مهارت های اجتماعی و عاطفی نه تنها به بهبود روابط دانش آموزان با یکدیگر و معلمان کمک می کند بلکه منجر به افزایش انگیزه و موفقیت تحصیلی و بهبود سلامت روانی آنان می گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، مهارت های عاطفی ، معلمان ، آموزش ، خودآگاهی ، خودتنظیمی ، همدلی ، حل مسئله ، توسعه مهارت ها.