بررسی تاثیر بی علاقگی دانش آموزان به تحصیل در مدارس کشور

یکی از مهم ترین تحولات در این زمینه، گسترش آموزش مجازی است. با استفاده از پلتفرم های آنلاین، معلمان و دانش آموزان قادر به برقراری ارتباط از راه دور، اشتراک گذاری منابع آموزشی و انجام فعالیت های یادگیری به طور غیرحضوری شده اند. این شیوه آموزشی به ویژه در دوران پاندمی کرونا که مدارس و دانشگاه ها به طور گسترده تعطیل شدند، به یک ضرورت تبدیل شد. همچنین، روش های نوین تدریس از جمله یادگیری معکوس، یادگیری مبتنی بر پروژه و یادگیری همیاری، به عنوان روش هایی موثر در تدریس و یادگیری معرفی شده اند که به معلمان و دانش آموزان امکان می دهند تا در فضای آموزشی پویا و مشارکتی تری فعالیت کنند.یکی از دلایلی که نیاز به تغییر در روش های تدریس را ضروری می سازد، چالش هایی است که روش های سنتی در مواجهه با آن ها قرار دارند. در روش های سنتی، عمدتا معلم نقش محوری در انتقال اطلاعات ایفا می کند و دانش آموزان به عنوان دریافت کننده ای منفعل عمل می کنند. این وضعیت معمولا موجب می شود که فرآیند یادگیری برای بسیاری از دانش آموزان کسل کننده و غیرجذاب باشد. علاوه بر این، روش های سنتی محدودیت هایی در زمینه های مختلف مانند تامین منابع آموزشی متنوع، دسترسی به مواد درسی، زمان و مکان یادگیری، و ارزیابی دقیق عملکرد دانش آموزان دارند. به همین دلیل، روش های نوین تدریس، با استفاده از فناوری های نوین، می توانند پاسخگوی بسیاری از این مشکلات باشند.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، توسعه پایدار ، نابرابری های اجتماعی ، منابع آموزشی