تاثیر استفاده از روش های تدریس تمایزی بر یادگیری دانش آموزان با نیازهای ویژه

این مقاله به بررسی تاثیر استفاده از روش های تدریس تمایزی بر یادگیری دانش آموزان با نیازهای ویژه پرداخته است. هدف اصلی این تحقیق شناسایی و تحلیل روش های تدریس تمایزی و نحوه اثرگذاری آن ها بر بهبود یادگیری و عملکرد دانش آموزان با نیازهای ویژه در محیط های آموزشی مختلف است. روش تحقیق این مطالعه تحلیلی- توصیفی بوده و بر اساس مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر صورت گرفته است. این تحقیق نشان می دهد که استفاده از روش های تدریس تمایزی می تواند به بهبود مهارت های شناختی، اجتماعی و هیجانی دانش آموزان با نیازهای ویژه کمک کند. در این راستا، معلمان می توانند با بهره گیری از استراتژی های متنوع و فردی سازی آموزش ها، پاسخ گویی به نیازهای خاص هر دانش آموز را تسهیل کنند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که رویکردهای تدریس تمایزی نه تنها موجب افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان با نیازهای ویژه می شود بلکه به توسعه توانمندی های آن ها در زمینه های مختلف نیز می انجامد. به طور کلی، این مقاله بر اهمیت به کارگیری روش های تدریس متنوع و متناسب با ویژگی های فردی دانش آموزان با نیازهای ویژه تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس تمایزی ، نیازهای ویژه ، یادگیری ، آموزش فردی ، استراتژی های تدریس