رهیافتی به نقش آموزه های قرآن کریم در پیشگیری از آسیب های اجتماعی

تاثیر گسترده جمع گرایی و جامعه بر حیات انسان به روشنی بر این حقیقت دلالت دارد که توفیق، در هر گونه حرکت تعالی بخش، مستلزم وجود محیطی مناسب، آرامش و امنیت در عرصه های گوناگون حیات اجتماعی است؛ که نا امنی در هر یک از ابعاد آن، موجب بروز انحراف و آسیب، در جامعه می گردد. قرآن کریم کتاب هدایت و سعادت بشر، بسیاری از ابعاد گوناگون پیچیده بشر را قبل از آن که مکاتب روان شناسی بخواهند درباره آدمی اظهار نظر کنند؛ روشن ساخته است. خداوند متعال در آیه های 7 و 8 سوره شمس می فرماید: قسم به جان آدمی و آن کس که آن را آفریده و منظم ساخته، سپس فجور و تقوا، شر و خیرش را به او الهام کرده است. از این دو آیه، استنباط می شود که؛ اسلام، برخلاف برخی مکاتب بشری، نگرش بدبینانه ای به انسان ندارد. علاوه بر آن، این استعداد را در انسان می بیند که راه پاکی، تقوی و خیر را در پیش گیرد. همان طور که در قرآن کریم، درباره آسیب ها و پیامدهای آن در اقوام و اجتماعات مختلف، معارفی بیان شده؛ در آموزه های آن، راهکارهای پیشگیری و درمان آسیب ها نیز به طور کلی مطرح شده است. تخلف از قوانین الهی، جامعه را به فساد و تباهی می کشاند و زمینه بروز انواع گناهان و آسیب های اجتماعی را در جامعه پدید می آورد. از نگاه قرآن و روایات، مهمترین چیزی که جامعه انسانی را استوار می سازد توجه به مسایل، بر اساس قوانین شرع اسلام است. دین مبین اسلام به پیشگیری، بیش از درمان و اصلاح، اهتمام دارد. قرآن کریم، به عنوان مهمترین منبع اصلی دین اسلام، ساز و کارهای معرفتی و اخلاقی را به منظور پیشگیری از آسیب های اجتماعی، بیان می کند؛ به طوری که: به عنوان کتاب هدایت، اصول معرفتی و تربیتی متقنی را در راستای صیانت آدمی از هرگونه آسیبی در سطح اجتماع، ارائه می دهد. نتایج حاصل از یافته های تحقیق، این است که: میان کاربست مفاهیم قرآنی و پیشگیری از آسیب های اجتماعی، رابطه ی مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آسیب های اجتماعی ، آموزه های قرآن ، پیشگیری ، صیانت ، معنی شناختی