نقش رنگها در نمادهای دینی و استفاده از آنها در تقویت حافظه ی بصری دانش آموزان ابتدایی

رنگها در نمادگرایی دینی، فراتر از زیباییشناسی، بهمثابهی ابزاری قدرتمند برای انتقال مفاهیم عمیق اعتقادی و تقویت حافظه ی بصری عمل میکنند. این پژوهش با تمرکز بر دو رنگ نمادین سبز در اسلام (نماد حیات، بهشت و آرامش) و زرد در بودیسم (نشانهی روشنگری و رهایی)، به بررسی تاثیر به کارگیری این رنگها در طراحی محتوای آموزشی دانشآموزان ابتدایی میپردازد. بر اساس نظریه های روانشناسی رنگ (الیوت و مایر، ۲۰۱۲) و کدگذاری دوگانه (پاویو، ۱۹۸۶)، رنگها با فعالسازی همزمان حافظهی تصویری و هیجانی، یادگیری را تسهیل و تثبیت اطلاعات در حافظهی بلندمدت را افزایش میدهند. روش تحقیق مبتنی بر تحلیل کیفی اسنادی، شامل بررسی نمونههای موفق در نظامهای آموزشی ایران (استفاده از سبز در کتابهای دینی) و تایلند (کاربرد زرد در آموزش مفاهیم بودایی) است. یافتهها نشان میدهد که رنگهای نمادین با ایجاد تداعیهای معنادار، نرخ یادآوری را تا ۲۰٪ ارتقا میدهند (صادقی و همکاران، ۲۰۲۰) و از طریق تقویت حافظهی بصری، درک مفاهیم انتزاعی را برای کودکان ملموستر میکنند. همچنین، این رویکرد به پرورش مهارتهای اجتماعی مانند همدلی بینفرهنگی و تفکر انتقادی در کلاسهای چندفرهنگی میانجامد (Brusuelas, ۲۰۱۸). این مقاله با ارائهی چارچوبی کاربردی، پیشنهاد میکند که ادغام نمادهای رنگی دینی در آموزش، نهتنها یادگیری پایدار را تضمین میکند، بلکه دانشآموزان را به شهروندانی آگاه و پذیرای تنوع فرهنگی تبدیل مینماید.

کلیدواژه ها:

نمادهای دینی ، رنگ سبز در اسلام ، رنگ زرد در بودیسم ، حافظهی بصری ، روانشناسی رنگ