راهکارهای همکاری اثربخش بین والدین و مدارس در تقویت مهارت های مثبت اندیشی

در چشم انداز پویای آموزش و پرورش قرن بیست و یکم، پرورش دانش آموزانی با مهارت های مثبت اندیشی فزاینده ای حیاتی به نظر می رسد. این مهارت ها، که فراتر از یک خوش بینی ساده انگارانه هستند، طیف وسیعی از توانمندی های شناختی، عاطفی و رفتاری را شامل می شوند که افراد را قادر می سازند تا با پیچیدگی های زندگی به گونه ای سازنده و هدفمند مواجه گردند. مقاله حاضر، با اتخاذ رویکردی تحلیلی-توصیفی، به بررسی نقش اساسی و تعیین کننده همکاری میان دو رکن اصلی تربیت، یعنی والدین و مدارس، در راستای تقویت و توسعه مهارت های مثبت اندیشی در میان دانش آموزان می پردازد. با اذعان به این واقعیت بنیادین که کودکان و نوجوانان، بخش قابل توجهی از دوران حساس و شکل گیرنده حیات خود را در تعامل مستمر با این دو محیط سپری می کنند، مقاله حاضر بر ضرورت ایجاد هم افزایی و هماهنگی منسجم در تلاش های تربیتی والدین و مدارس در این حوزه تاکید می ورزد. هدف غایی این نوشتار، تدوین و ارائه یک چارچوب عملی، جامع و کارآمد برای برقراری و تقویت همکاری اثربخش بین والدین و مدارس است، به گونه ای که دانش آموزان بتوانند در یک اکوسیستم تربیتی یکپارچه، منسجم و حمایت گر، مهارت های کلیدی مثبت اندیشی را به نحو شایسته و عمیقی درونی سازی نمایند و در مسیر رشد و تعالی، به شهروندانی شاد، تاب آور، موفق و مسئولیت پذیر مبدل گردند. مقاله، در راستای تحقق این هدف، ضمن تبیین مبانی نظری، ضرورت ها و اهمیت حیاتی این همکاری دوجانبه، به ارائه مجموعه ای مدون و کاربردی از راهکارهای عملیاتی و اثربخش برای عینیت بخشیدن به این تعامل سازنده می پردازد. این راهکارها، از برگزاری کارگاه های آموزشی مشترک و ایجاد بسترهای ارتباطی پویا و تعاملی گرفته تا مشارکت فعال و هدفمند والدین در برنامه های مدرسه و هم راستا نمودن رویکردهای آموزشی و تربیتی در محیط خانه و مدرسه را در بر می گیرند.

کلیدواژه ها:

همکاری والدین و مدارس ، مثبت اندیشی ، مهارت های تفکر مثبت ، فضای یادگیری حمایتگر