تاثیر راهبردهای خودتنظیمی، تعاملات کلاسی و اهداف تحصیلی بر عملکرد آموزشی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر راهبردهای خودتنظیمی، تعاملات کلاسی و اهداف تحصیلی بر عملکرد آموزشی دانش آموزان با رویکرد مروری صورت گرفت. در این مطالعه، با استخراج و تحلیل منابع علمی مرتبط از پایگاه های داده معتبر، ابتدا ادبیات موجود پیرامون هر یک از متغیرهای کلیدی مورد بررسی قرار گرفت و سپس با استفاده از روش های آماری و تحلیل محتوامحور، رابطه متقابل این عوامل با عملکرد آموزشی دانش آموزان تبیین گردید. یافته های پژوهش نشان داد که تقویت مهارت های خودتنظیمی، ایجاد تعاملات مثبت در کلاس و تعیین اهداف تحصیلی مشخص، به طور معناداری موجب بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش انگیزه و خودکارآمدی دانش آموزان شده است. همچنین، مدل های ترکیبی ارائه شده نشان دهنده هم افزایی میان این عوامل و نقش کلیدی آن ها در ایجاد محیط آموزشی پویا و موفق بودند. در نهایت، پژوهش به تحلیل مقایسه ای با نتایج سایر مطالعات پرداخت و محدودیت های موجود را مورد بحث قرار داد تا راهکارهایی جهت بهبود فرآیند یادگیری ارائه کند. پیشنهادهای کاربردی ارائه شده در این پژوهش می تواند راهگشای مدیران و معلمان در تدوین سیاست های آموزشی نوین و اجرای برنامه های بهبود عملکرد دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، تعاملات کلاسی ، اهداف تحصیلی ، عملکرد آموزشی.