یادگیری مشارکتی بر بهبود مهارت های اجتماعی و افزایش همدلی بین دانش آموزان

در سال های اخیر، توجه به پرورش مهارت های اجتماعی و عاطفی در نظام های آموزشی به یکی از اولویت های مهم تبدیل شده است. یکی از این مهارت ها، همدلی است که به معنای توانایی درک و به اشتراک گذاری احساسات، نیازها و افکار دیگران می باشد. این مهارت به ویژه در محیط های آموزشی نقش کلیدی در شکل دهی به روابط مثبت و موثر بین دانش آموزان دارد. از سوی دیگر، روش های مختلف آموزشی مانند یادگیری مشارکتی می توانند به طور موثر در تقویت این مهارت ها کمک کنند. یادگیری مشارکتی به شیوه ای از آموزش اطلاق می شود که در آن دانش آموزان در گروه های کوچک با یکدیگر همکاری می کنند تا به یادگیری و حل مسائل بپردازند. در این روش، دانش آموزان مجبور به تعامل و ارتباط موثر با هم گروهی های خود هستند که این خود می تواند فرصتی برای پرورش مهارت های اجتماعی و به ویژه همدلی فراهم کند. یادگیری مشارکتی فرصتی را برای دانش آموزان فراهم می آورد تا از تجربیات یکدیگر بهره مند شوند و تفاوت ها را به عنوان نقطه نظرهای معتبر در نظر بگیرند. این فرآیند، موجب ارتقاء همکاری، احترام به نظرات دیگران و پذیرش تنوع می شود که خود می تواند پایه گذار توسعه همدلی در گروه های آموزشی باشد. به ویژه در مواقعی که در گروه ها تعارضات یا اختلاف نظرهایی به وجود می آید، توانایی همدلی می تواند به عنوان یک ابزار موثر برای حل این مشکلات و رسیدن به توافق های سازنده عمل کند. یادگیری مشارکتی به طور مستقیم و غیرمستقیم به تقویت همدلی در میان دانش آموزان کمک می کند. از طریق بهبود مهارت های ارتباطی، افزایش توانایی گوش دادن فعال، حل تعارضات و پذیرش تفاوت ها، این روش می تواند روابط اجتماعی دانش آموزان را بهبود بخشد و زمینه ساز تعاملات مثبت و موثر در محیط های آموزشی گردد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، همدلی ، دانش آموزان