تاثیر رویکردهای تدریس معلمان بر روابط اجتماعی و عاطفی دانش آموزان

رویکردهای تدریس معلمان تاثیر بسزایی بر رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان دارند. انتخاب روش های تدریس مناسب نه تنها موجب بهبود عملکرد تحصیلی، بلکه بر توسعه تعاملات اجتماعی، افزایش هوش هیجانی و شکل گیری مهارت های بین فردی نیز موثر است. این مطالعه مروری با هدف بررسی تاثیر روش های مختلف تدریس بر روابط اجتماعی و عاطفی دانش آموزان انجام شده است. یافته های پژوهش های پیشین نشان می دهند که روش های تدریس تعاملی مانند یادگیری مشارکتی، یادگیری مبتنی بر پروژه و تدریس مبتنی بر گفت وگو تاثیرات مثبتی بر تقویت روابط اجتماعی و رشد عاطفی دانش آموزان دارند. در مقابل، روش های تدریس سنتی و معلم محور که فرصت های کمتری برای تعامل اجتماعی فراهم می کنند، ممکن است منجر به کاهش مهارت های ارتباطی و افزایش استرس در دانش آموزان شوند.همچنین، تدریس مبتنی بر عاطفه و استفاده از روش های آموزشی که احساسات دانش آموزان را در فرآیند یادگیری در نظر می گیرند، می تواند به تقویت خودآگاهی، تنظیم هیجانی و کاهش اضطراب آنان کمک کند. به طور کلی، نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده از روش های تدریس تعاملی و هیجان محور باعث افزایش انگیزه تحصیلی، تقویت مهارت های بین فردی و ارتقای سلامت روانی دانش آموزان می شود. بر همین اساس، پیشنهاد می شود که نظام آموزشی با تمرکز بیشتر بر آموزش معلمان در زمینه بهره گیری از روش های تدریس تعاملی و عاطفی محور، محیطی پویا و حمایتی برای رشد همه جانبه دانش آموزان فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

رویکردهای تدریس ، تعاملات اجتماعی ، رشد عاطفی ، یادگیری مشارکتی ، تدریس مبتنی بر عاطفه ، هوش هیجانی ، سلامت روانی دانش آموزان