بررسی تاثیر انگیزش درونی بر یادگیری دانش آموزان

انگیزش درونی یکی از عوامل کلیدی در فرایند یادگیری است که می تواند تاثیر بسزایی بر عملکرد تحصیلی، پیشرفت علمی و رشد شناختی دانش آموزان داشته باشد. برخلاف انگیزش بیرونی که متکی بر پاداش ها و عوامل خارجی است، انگیزش درونی از علاقه، کنجکاوی و تمایل ذاتی فرد به یادگیری نشات می گیرد. پژوهش های متعدد نشان داده اند که دانش آموزانی که از انگیزش درونی بالایی برخوردارند، نه تنها درک عمیق تری از مطالب دارند، بلکه توانایی حل مسئله، خلاقیت و پایداری بیشتری در یادگیری نشان می دهند.این مقاله مروری به بررسی تاثیر انگیزش درونی بر یادگیری دانش آموزان پرداخته و نقش آن در بهبود عملکرد تحصیلی، خودتنظیمی و رضایت از یادگیری را تحلیل می کند. در این راستا، ابتدا مفهوم انگیزش درونی تعریف شده و تفاوت آن با انگیزش بیرونی مورد بحث قرار می گیرد. سپس به نظریه های مرتبط با انگیزش درونی مانند نظریه خودتعیینی دسی و رایان پرداخته می شود که تاکید دارد برآورده شدن نیازهای اساسی خودمختاری، شایستگی و ارتباط اجتماعی باعث افزایش انگیزش درونی می شود. همچنین، مطالعات تجربی نشان داده اند که محیط های آموزشی حمایتی، روش های تدریس تعاملی و ایجاد چالش های متناسب با توانایی دانش آموزان، انگیزش درونی را تقویت کرده و یادگیری را بهبود می بخشند.در پایان، راهکارهایی برای تقویت انگیزش درونی در دانش آموزان ارائه می شود که شامل فراهم کردن بازخورد سازنده، افزایش مشارکت فعال دانش آموزان، ایجاد حس کنترل بر فرایند یادگیری و تقویت حس کنجکاوی و خلاقیت است. یافته های این مقاله می تواند برای معلمان، والدین و سیاست گذاران آموزشی مفید باشد تا محیط های یادگیری را به گونه ای طراحی کنند که انگیزش درونی دانش آموزان تقویت شده و یادگیری موثرتری اتفاق بیفتد.

کلیدواژه ها:

انگیزش درونی ، یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، نظریه خودتعیینی ، خودتنظیمی ، آموزش موثر