بررسی تاثیر شدت نظام راهبری بر ریسک ورشکستگی شرکت ها

مطالعه حاضر در جهت بررسی تاثیر شدت نظام راهبری بر ریسک ورشکستگی شرکت ها بنا نهاده شده است. در جهت نیل به اهداف پژوهش و آزمون فرضیه و مدل تدوین شده، ۱۳۰ شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای یک دوره هشت ساله (از ابتدای سال ۱۳۹۴ تا پایان سال ۱۴۰۱) ، انتخاب، اطلاعات مالی لازم، استخراج، متغیرهای پژوهش محاسبه و آزمون های آماری لازم صورت گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بوده و طرح آن از نوع تجربی و با استفاده از رویکرد پسرویدادی است که به منظور آزمون فرضیه پژوهش، از رگرسیون خطی چند گانه که مبتنی بر داده های ترکیبی بوده، استفاده شده که با استفاده از روش های آماری و اقتصاد سنجی به بررسی و آزمون فرضیه ها پرداخته شده است. یافته های پژوهش، حاکی از آن بود که نظام راهبری بر تفاوت ارزش دارایی و ارزش اسمی ریسک خطر ورشکستگی مالی تاثیرگذاری دارد. نتایج پژوهش نشان داد که نظام راهبری شرکت ها تاثیر معناداری بر ریسک ورشکستگی دارد. سازوکارهای قوی راهبری، اگرچه می توانند شفافیت و نظارت را بهبود بخشند، اما در برخی موارد ممکن است به افزایش ریسک پذیری و تصمیم گیری های جسورانه منجر شوند. این تاثیر به ویژگی های سازمانی، محیطی و ساختار مدیریتی بستگی دارد. بنابراین، شرکت ها باید میان نظارت دقیق و مدیریت ریسک تعادلی مناسب ایجاد کنند تا از مزایای نظام راهبری بهره مند شوند و از ورشکستگی جلوگیری کنند.

کلیدواژه ها:

نظام راهبری ، ریسک ورشکستگی مالی ، شرکت ها