آثار حضور مددکاران اجتماعی با توجه به قانون مجازات اسلامی و قانون آیین دادرسی کیفری در جرایم کودکان و نوجوانان

مددکاری اجتماعی به عنوان یک حرفه و رشته علمی، در بسیاری از کشورها تحت قوانین و مقررات خاصی قرار دارد. این قوانین معموال به منظور حمایت از حقوق مددکاران اجتماعی و همچنین افراد و گروه هایی که تحت حمایت این حرفه قرار دارند، تدوین شده اند. یکی از وظایف حکومت ها در هر جامعه سیاست گذاری در حوزه های مختلف از جمله حوزه سلامت اجتماعی و آسیب های اجتماعی و گروه های خاص نیازمند حمایت و توجه بیشتر از جمله کودکان است. در همین زمینه سیاست گذاری های متعددی انجام شده است که از جمله می توان به قانون حمایت از اطفال و نوجوانان اشاره کرد که برای حمایت از آنان در وضعیت های مخاطره آمیز بعد از شانزده سال از اجرای تادوین الحاقه باالخره در سال ۱۹۹۳ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است. به واسطه این قانون و آیین نامه، مددکاران اجتماعی در مواقعی که احساس کنند ممکن است خطری کاود را تداعی کند، می توانند مداخله کنند و این یک فرصت استثنایی برای مددکاران اجتماعی ایران است. نقطه محوری که مددکاران اجتماعی در قانون حمایت از اطفال و نوجوانان و به تبع آن آیین نامه بر عهده گرفتند، همچنین در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ رویکرد نوین قوانین جدید با استفاده از مددکاران اجتماعی و ظرفیت حرفه ای مددکاری اجتماعی در کاهش جرمانه زندان ها و مراکز تامینی می باشد. با توجه به مبانی عدالت ترمیمی، مددکاران اجتماعی نقش مهمی در تکوین و اجرای فرآیند میانجیگری کیفری دارند. راه آوردن امکان مشارکت بازدیدگان از پررنگ ترین و مهم ترین اقداماتی است که مددکاران اجتماعی می توانند در جریان رسیدگی، به انجام برسانند. ماده ۶۸۴ قانون آیین دادرسی کیفری: قوه قاضیه با منظور انجام وظایف مددکاران اجتماعی، تشکیلات مناسبی تحت عنوان «مددکاری اجتماعی» را در حوزه قضایی هر شهرستان ایجاد می نماید. نقش مددکاری اجتماعی در این موضوع، از دو بعد قابل بررسی است. او، خدماتی که مددکاری اجتماعی به مراجع قضایی ارائه می کند تا بتواند زمینه مشارکت بزرگ تر را فراهم نماید و موجبات نقش موثر مددکاری را در پیشگیری از جرم مشاهده کرد.

کلیدواژه ها:

مددکاران اجتماعی ، قانون مجازات اسلامی ، قانون آیین دادرسی کیفری ، جرایم کودکان و نوجوانان