نوآوری در تحلیل موارد غریب نحوی قرآن و پاسخ به شبهات

بدون شک، شنیدن (سماع) منبع اصلی است که قواعد در آن ابتدا بنا شدند و بر اساس آن نحو شکل گرفت. همچنین پذیرفته شده است که شنیدن در یک رتبه واحد نبوده، بلکه سطوح آن به قوت و ضعف متفاوت است، بسته به فراوانی یا کمی کاربرد بلیغ. سطوح کمیابی متعدد است و شامل نادر، نادرتر، ضعیف، کم، شاذ و غیرمرسوم می شود. ادعا نمی کنم که تمایز بین این اصطالحات آسان است، زیرا نیاز به بررسی دقیق سماع و نحوه ای دارد که نحویان بر آن تکیه کردند تا قواعد را فرموله کنند. شاذ به چیزی اشاره دارد که توسط راویان نقل شده و از آنان در شعر یا گفتار شنیده شده است. اما غیرمرسوم (غریب) که مورد مطالعه ماست، به کلماتی یا عباراتی اشاره دارد که به ندرت در زبان شنیده می شدند و به صورت عمومی استفاده نمی شدند، بر خلاف کاربرد خصوصی. در زبان، نظرات غیرمرسوم فراوانی وجود دارد که الهام بخش مطالعات مستقل در حوزه صرف و نحو هستند. بدون شک، هر دانشمند نظرات متنوع و غیرمرسومی دارد و داوری درباره اینکه آیا چیزی غیرمرسوم است یا خیر، توسط نحویان تعیین می شود. آنها هستند که منحصر به فرد بودن یک نظر خاص را تایید می کنند. این پژوهش به شیوه توصیفی - تحلیلی به بررسی آیاتی می پردازد که حاوی نقض های دستوری نسبت به قوانین نحویان هستند. نمونه هایی منتخب از این آیات ارائه و مورد بحث قرار گرفته است تا قوت یا ضعف این دستورالعمل ها نشان داده شود. این پژوهش ضعف این دستورالعمل ها و تضاد آن ها با دیگر قوانین مشابه را آشکار می کند. به این ترتیب، وجود نقض های دستوری در قرآن کریم اثبات شد، چراکه قوانین نحوی قادر به تطابق با تمام روش های گفتاری عربی نیستند، زیرا نحویان در تدوین قوانین خود رویکردی هنجاری اتخاذ کرده اند.

کلیدواژه ها:

سماع ، شاذ ، قواعد غریب نحو قرآنی ، نقد صرف و نحو