آشنایی با دانش نورپردازی در معماری و بناهای تاریخی

از جمله مهمترین مواهب الهی که در زندگی بشر از ارزش به اسزایی برخوردار است، نور می باشد که یکی از ملزومات اصلی برای درک و تجربه کردن محیط و همچنین وسیله ای برای شناخت رنگ، فضا و حجم است. معماری از جمله علوم و هنرهایی است که به جایگاه نور در آن توجه ویژه ای شده است. در هنر معماری، نور یکی از اجزایی است که در کنار عناصر و مفاهیم دیگر از قبیل ساختار، نظم فضایی، مصالح و رنگ مطرح می شود و در طراحی باید همچون یک عنصر مجزا نقش خود را ایفا کند. با هدایت متفکرانه نور به داخل بنا و ایجاد عرصه هایی از نور و تاریکی می توان فضای یکپارچه داخلی را بدون استفاده از عناصر و مصالح جداکننده به بخش های مستقل تفکیک نمود و یا از آن در جهت شدت بخشیدن به برخی صفات فضا استفاده کرد. نکته اساسی در یک نورپردازی موفق و خالق فهم چگونگی کنترل ماهرانه آنچه نور داده می شود و آنچه در سایه می ماند است. نورپردازی تنها ایجاد روشنایی محیط برای کاربردی ویژه نیست بلکه عملی است مبتنی بر اصول ایجاد تیرگی و روشنی به منظور خلق فضا، حجم و ویژگی های معمارانه. بنابراین در نظر است، در پژوهش حاضر با روش تحلیلی - توصیفی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد موجود به شناخت نورپردازی در پروژه های معماری و علی الخصوص در عمارت شمسالعماره پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

نورپردازی ، نورپردازی در معماری ، نور در معماری ایرانی ، شمسالعماره