برسی تاثیر اقلیم بر معماری بومی پایدار جهت کاهش مصرف انرژی در اقلیم گرم خشک

امروزه با افزایش چالش های زیست محیطی و بحران انرژی، طراحی معماری بومی پایدار در اقلیم های مختلف، به ویژه در مناطق گرم و خشک، اهمیت فزاینده ای یافته است. این پژوهش به بررسی تاثیر اقلیم بر شکل گیری معماری بومی پایدار در جهت کاهش مصرف انرژی می پردازد. اقلیم گرم و خشک، به دلیل دماهای بالا، رطوبت پایین و شدت تابش خورشید، نیازمند راهکارهای طراحی خاصی است که بتواند شرایط آسایش حرارتی را با حداقل وابستگی به انرژی های فسیلی تامین کند. در این راستا، پژوهش حاضر به تحلیل عناصر و تکنیک های معماری بومی، نظیر استفاده از مصالح با ظرفیت حرارتی بالا، سازماندهی فضایی درونگرا، به کارگیری تهویه طبیعی از طریق بادگیرها و حیاط مرکزی، بهره گیری از سایه اندازی غیرفعال، و انطباق فرم ساختمان با جهت گیری بهینه در برابر تابش خورشید می پردازد. همچنین، امکان ترکیب این استراتژی های سنتی با فناوری های نوین، از جمله سیستم های غیرفعال سرمایشی، عایق های حرارتی پیشرفته و انرژی های تجدیدپذیر، مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که به کارگیری اصول معماری بومی در کنار فناوری های مدرن، می تواند نقش موثری در کاهش مصرف انرژی، افزایش پایداری زیست محیطی و ارتقای کیفیت آسایش حرارتی در مناطق گرم و خشک ایفا کند. در نهایت، ارائه چارچوبی یکپارچه برای طراحی ساختمان های بومی-مدرن در این اقلیم، به عنوان راهکاری برای توسعه معماری پایدار پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

معماری بومی پایدار ، اقلیم گرم و خشک ، کاهش مصرف انرژی ، طراحی اقلیمی ، فناوری های نوین