تعامل الگوهای معماری بومی و معماری منطقهگرایی انتقادی در خانه های مسکونی سنتی (نمونه موردی : خانههای دورهی پهلوی شهر مشهد )

منطقهگرایی رویکردی است که در مقابل اشکال متفاوت استیال؛ از جمله جهانی شدن و همسانسازی ساختارها - که تمایزات بومی را از بین می برد مقاومت می کند. روندهای جدید در منطقهگرایی انتقادی به سمت توسعه ی پایدار حرکت می کند. یکی از مهمترین بناهای تداعی کننده ی معماری بومی، خانههای مسکونی بوده که می توانسته بازگو کننده ی فرهنگ و آداب و سنن مردم آن منطقه باشد و نیز شرایط اقلیمی و امنیت الزم را برای عموم فراهم آورد. ا با توجه به اینکه در دورهی پهلوی همچون دوره ی قاجار کماکان سبک اصفهانی و شیوهی سنتی خود را حفظ نمودهاند، لذا در این تحقیق که رویکردی علمی-پژوهشی دارد، سعی شده است خانه های مسکونی سنتی موجود در سطح شهر مشهد در دوره پهلوی بررسی شود. نوع پژوش: میدانی و کتابخانه ای است، که از کتب، مقالات و سایتها و پایان نامه ها استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، خانه های مسکونی سنتی شهر مشهد ، منطقهگرایی انتقادی ، معماری بومی ایران ، معماری خانه - های مسکونی سنتی دورهی پهلوی