ارزیابی فاکتورهای ساخت و ساز با آلیاژ حافظهدار از منظر انرژی با رویکرد معماری پایدار

با توجه به نیاز روزافزون به کاهش مصرف انرژی و تاثیرات زیست محیطی در ساختمان ها، استفاده از فناوری های هوشمند و مصالح نوین به یکی از اولویت های اصلی معماری پایدار تبدیل شده است. این پژوهش به بررسی نقش آلیاژهای حافظه دار (SMA) در بهینه سازی مصرف انرژی و افزایش بهره وری ساختمان ها با تاکید بر اصول معماری پایدار پرداخته است. این آلیاژها به دلیل ویژگی های منحصربه فردی همچون اثر حافظه شکل (SME) و خاصیت شبه الاستیسیته (PE)، در سیستم های تهویه خودتنظیم، پنجره های هوشمند و سازه های مقاوم به زلزله کاربرد دارند و می توانند مصرف انرژی را به طور چشمگیری کاهش دهند. در این پژوهش به سه پرسش کلیدی؛ آیا آلیاژهای حافظه دار می توانند مصرف انرژی ساختمان ها را کاهش دهند، آیا با اهداف معماری پایدار سازگار هستند و کدام مولفه های معماری پایدار بیشترین تاثیر را بر استفاده بهینه از آلیاژهای حافظه دار دارند پاسخ داده می شود. برای تحلیل و اولویت بندی عوامل موثر، از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شده است. یافته ها نشان می دهند که کاهش مصرف انرژی به عنوان مهم ترین معیار در کاربرد این آلیاژها مطرح است، در حالی که استفاده از منابع تجدیدپذیر و بهینه سازی منابع طبیعی در رتبه های بعدی قرار دارند. نتایج تاکید می کنند که آلیاژهای حافظه دار با توانایی سازگاری با محیط زیست و عملکرد هوشمند خود، قابلیت ایجاد ساختمان هایی پایدار، کارآمد و با بهره وری انرژی بالا را دارند.

کلیدواژه ها:

آلیاژهای حافظه دار ، معماری پایدار ، انرژی ، اثر حافظه شکل