بررسی مفهومی تاثیر آب در معماری

درک مفهوم آب در معماری همان درک معماری آب است، درک قوانین فیزیکی رفتار آب، احساسات ما در مقابل کنش و واکنش آب و مهم تر از همه نقش و ارتباط آن با زندگی انسان ها است. در دوره اسلامی آب در معماری، حالت کاربردی پیدا می کند و معماران آگاهانه سعی می کنند تا به طبیعت تسلط یافته و آن را به نظم بکشانند و با شناخت قوانین فیزیکی و رفتار آب و درک نقش و ارتباط آن با انسان، آب را به درون معماری بکشانند. در ایران کهن، جریان معماری به سوی مفهوم آب حرکت گرایش پیدا می کند و در کنار آن آرام می گیرد. ولی در دوره اسلامی آب در معماری حالت کاربردی پیدا می کند و معماران آگاهانه سعی می کنند تا به طبیعت تسلط یافته و آن را به نظم بکشانند و با شناخت قوانین فیزیکی و رفتار آب و درک نقش و تمثیل و ارتباط آن با انسان آب را به درون معماری بکشانند. آب در شکل های هندسی در اکثر بناها متجلی می شود و به نوعی مرکزیت وحدت معماری در آب شکل می گیرد. با توجه به این نیاز، این مقاله می کوشد به شناخت ویژگی های مفهومی آب و نقش آن در زندگی ایرانیان باستان و سایر ملل، پرداخته و با اشاره به کاربرد آن در فضاهای معماری تا به امروز، از آن به عنوان یکی از شاخصه های معماری و شهرسازی یاد نماید.

کلیدواژه ها:

آب ، معماری ، رفتار آب ، طبیعت ، وحدت