بررسی آزمایشگاهی خواص مکانیکی و دوام بتن با درصدهای مختلف دوده سیلیسی و مقایسه آن با کاهش نسبت آب به سیمان

امروزه با پیشرفت علم و فناوری مشخص شده است که صرفا توجه به مقاومت به عنوان یک معیار در طرح بتن برای محیط ها و کاربردهای مختلف نمی تواند جوابگوی مشکالتی باشد که در دراز مدت در سازه های بتنی ایجاد می گردد. مشاهده خرابی هایی با عوامل فیزیکی و شیمیایی در بتن ها در اکثر نقاط جهان، افکار و اذهان را به سمت طرح بتن هایی با ویژگی خاص و بادوام سوق داده است بنابراین با کاهش نسبت آب به سیمان و استفاده از مواد افزودنی پودری همانند پوزوالن ها، سرباره و دوده سیلیسی که قادر است همزمان بر روی مقاومت و کارایی بتن تاثیر بگذارد میتواند گزینه مناسبی جهت بکارگیری در بتن ها به منظور تامین دوام بتن پر مقاومت در محیط های خورنده باشد. در این طرح هدف اصلی بررسی درصدهای مختلف دوده سیلیسی به عنوان جایگزین بخشی از سیمان بر خواص مکانیکی و همچنین بررسی دوام همان بتن ها با حذف مقدار دوده سیلیسی و جبران آن با کاهش نسبت آب به سیمان سنجیده شده است و مقایسه آن با نمونه شاهد که در نهایت بدانیم برای افزایش دوام بتن استفاده از کدام گزینه بهتر می باشد. نتایج حاصله نشان می دهد که افزودن دوده سیلیسی به طرح مخلوط بتن در بهبود خواص مکانیکی و دوامی بتن نسبت به کاهش نسبت آب به سیمان موثرتر بوده است.

کلیدواژه ها:

دوده سیلیسی ، دوام بتن ، مقاومت فشاری ، کارایی بتن ، کاهش نسبت آب به سیمان