بازیافت آسفالت به روش گرم-درجا: مقایسه فناوری های رایج بمنظور توسعه فناوری بومی متناسب با شرایط اقلیمی ایران

بازیافت روکش های آسفالتی جاده ای به روش گرم-درجا و HIR یکی از روش های رایج در بازیافت آسفالت بعنوان قابل برگشت ترین ماده مهندسی است که بدون تحمیل صدها میلیون دلار، در تحویل عمر مفید انواع رمسازی های جاده ای شهری و بین شهری می گردد. ساختار رومسازی جاده ای بدان سان چندین لایه تشکیل شده است که لایه بتن آسفالتی بزرگترین بخش آن را تشکیل داده و بیشتر از سایر لایه ها در معرض خستگی ناشی از انتقال حرارت تابشی و رطوبت قرار دارد. در زمان بحران نفت در اواسط دهه هفتاد میلادی هنگامی که هزینه های اجرای طرح های زیرساختی مانند خیابان ها، راه ها و... بالا رفت، به خصوص در قیمت قیر میلادی جهانی جدیدترین موضوع مواجهه بازیافت آسفالت به یکی از مهمترین دغدغه ها در امر نگهداری، بهسازی و حتی ساخت جاده تبدیل بازیافت در آسفالت به چندین روش انجام شدنی است که در این میان توجه به فناوری HIR که در تمامی مراحل بومسازی روکش تخریب شده در همان محل انجام گرفته و بدین ترتیب با استفاده از مواد نو در فرایند بازسازی آسفالت بیشتر به حداقل رسد، چهار روش بمنظور گرمادهی روکش آسفالت منظور شده است که در این مقاله ضمن مطالعه و مقایسه روش های مختلف حاصل از شرکت های صاحب سبک در زمینه فناوری HIR سراسر دنیا میان روش های مختلف گرمادهی، بهترین روش متناسب با شرایط اقلیمی ایران و سایر معیارهایی چون سوخت حرارتی، از بین گرمایش و گردانش حرارتی در اعماق مختلف آسفالت پیشنهاد داده شود

کلیدواژه ها:

آسفالت ، بازیافت ، گرم-درجا ، فناوری همرفت ، تابش