چگونه توانستم بیش فعالی دانش آموزم را درمان کنم؟

اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه یکی از اختلالات شایع روانپزشکی در میان دانش آموزان می باشد. این اختلال با نشانه های آشکاری چون تحرک بیش از حد نسبت به همسالان، انجام اعمال بدون توجه و تمرکز کافی و به اصطلاح سر به هوا بودن، توانایی نداشتن در به پایان رساندن یک کار و مدام از یک شاخه به شاخه دیگر پریدن و غیره قابل تشخیص است که باعث می شود این دانش آموزان در مدرسه به عنوان دانش آموزان حواس پرت و شلوغ با ارتباط اجتماعی پایین شناخته شوند. اینجانب مرضیه کارشناس ، آموزگار پایه اول ابتدایی در دبستان یاسر یزدانشهر در اوایل سال تحصیلی ۱۴۰۴ - ۱۴۰۳ متوجه شدم که یکی از دانش آموزانم رفتاری متفاوت نسبت به بقیه دانش آموزان دارد. او نمی تواند حتی برای دقایقی آرام نشسته و به سخنان آموزگار گوش فرادهد و یا حتی تمرکزی بر درس داشته باشد. وسایل بازی و سرگرمی نیز تنها برای مدتی او را سرگرم می کند و پس از مدت کوتاهی ناآرام و بی قرار بوده و چیز تازه ای را جست وجو می کند . لذا بر آن شدم تا با کمک والدین و سئولان مدرسه گام در جهت بهبود رفتارهای بیش فعالی دانش آموزم بردارم. در ابتدا به توصیف وضعیت موجود پرداخته و اطلاعات و شواهدی را از طریق مشاهده رفتار دانش آموز بی قرار ( بیش فعال ) و مصاحبه با خود دانش آموز و دیگر دانش آموزان، همکاران مدیر و دیگر کارکنان مدرسه جمع آوری کردم و سپس برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیش فعالی ( نقص توجه ) سعی کردم از منابعی چون اینترنت ، کتابخانه ، مشاوران و ... استفاده کنم . در مرحله بعد به تجزیه و تحلیل عوامل مختلف این مشکل پرداختم و با انتخاب راه حل های اعتبار بخشیده آنها را به اجرا در آوردم و در پایان هم شاهد بهبود رفتار دانش آموز مشکل دار شدم .

کلیدواژه ها:

بیش فعال ، دانش آموزان ، معلم ، نقص توجه