نقش سیاست های فرهنگی و اجتماعی در کنترل خشونت در مدارس

خشونت در محیط های آموزشی، معضلی جهانی و رو به تزاید، نیازمند رویکردهای نوین و سیاست محور برای پیشگیری و کنترل است. این مقاله مروری با هدف بررسی نقش و کارآمدی سیاست های فرهنگی و اجتماعی در مهار این پدیده پیچیده در مدارس تدوین شده و به ارائه یک چارچوب سیاستی جامع و عملیاتی می پردازد. پژوهش حاضر از نوع مروری و تحلیلی است که با استناد به منابع علمی معتبر، شامل مقالات پژوهشی، گزارش های سازمان های بین المللی و اسناد سیاستی، به بررسی و سنتز یافته های موجود در زمینه سیاست های فرهنگی و اجتماعی موثر بر خشونت مدارس مبادرت ورزیده است. منابع با استفاده از جستجوی کلیدواژه های مرتبط در پایگاه های اطلاعات علمی گزینش و تحلیل محتوایی شده اند. خشونت در مدارس پدیده ای چندبعدی و ریشه دار در ساختارهای فرهنگی و اجتماعی است. سیاست های فرهنگی و اجتماعی، ابزارهای کلیدی برای تغییر هنجارها، ارزش ها و رفتارهای مولد خشونت محسوب می شوند و در سطوح فردی (سیاست های آموزش مهارت های زندگی، ترویج هویت فرهنگی، ارتقای سواد رسانه ای)، مدرسه ای (سیاست های تحول فرهنگ مدرسه، ایجاد ساختارهای مشارکتی، مداخله زودهنگام و حمایتی)، خانوادگی (سیاست های آموزش و مشارکت والدین) و اجتماعی (سیاست های تغییر هنجارهای اجتماعی، تقویت سرمایه اجتماعی، مبارزه با نابرابری ها) قابل دسته بندی و اجرا هستند. این سیاست ها با تاکید بر مشارکت ذینفعان، عدالت اجتماعی و تغییرات فرهنگی بنیادین، قادرند محیط های آموزشی را به فضاهایی امن تر، پویاتر و شکوفاتر تبدیل نمایند. مقاله حاضر بر نقش محوری سیاست های فرهنگی و اجتماعی در کنترل خشونت مدارس تاکید داشته و چارچوبی جامع برای سیاست گذاری موثر در این حوزه ارائه می دهد. توسعه و اجرای این سیاست ها، نیازمند عزم ملی، همکاری بین بخشی و سرمایه گذاری پایدار است و می تواند به ایجاد مدارس عاری از خشونت و جامعه ای امن تر و عادلانه تر منتهی شود.

کلیدواژه ها:

خشونت مدارس ، پیشگیری از خشونت ، سیاست های فرهنگی ، سیاست های اجتماعی ، مدارس