بررسی جایگاه عدالت آموزشی در تحول بنیادین و نقش مدارس در کاهش نابرابری ها

این مقاله با هدف بررسی جایگاه عدالت آموزشی در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران و تبیین نقش مدارس در کاهش نابرابری های آموزشی تدوین شده است. عدالت آموزشی به عنوان یکی از شاخص های اساسی توسعه پایدار و ارکان اصلی سند تحول بنیادین، نیازمند مطالعه دقیق و بررسی راهکارهای عملیاتی است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی-توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی، ضمن واکاوی مفهوم عدالت آموزشی و ابعاد آن در سند تحول بنیادین، به بررسی چالش های موجود در مسیر تحقق آن و نقش مدارس در کاهش نابرابری های آموزشی پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهد سند تحول بنیادین با تاکید بر عدالت تربیتی، دسترسی همگانی به فرصت های آموزشی با کیفیت، توزیع متوازن منابع و امکانات، و توجه به تفاوت های فردی و زمینه ای دانش آموزان، چارچوبی جامع برای تحقق عدالت آموزشی فراهم کرده است. همچنین، مدارس به عنوان کانون های اصلی تحقق عدالت آموزشی، با اتخاذ رویکردهای نوآورانه در سازماندهی آموزشی، تدوین برنامه های جبرانی، تقویت مشارکت جامعه محلی و بهره گیری از فناوری های نوین می توانند نقش موثری در کاهش نابرابری های آموزشی ایفا کنند. این پژوهش در پایان، توصیه های سیاستی و اجرایی برای تقویت نقش مدارس در تحقق عدالت آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، سند تحول بنیادین ، نابرابری آموزشی ، آموزش و پرورش ، مدارس ، عدالت تربیتی ، فرصت های برابر