تاثیر سبک های تدریس معلم برانگیزه و سلامت روان دانش آموزان

سبک های تدریس معلمان نقش مهمی در شکل گیری انگیزه و سلامت روان دانش آموزان ایفا می کنند. انتخاب شیوه تدریس مناسب می تواند تاثیرات مثبتی بر یادگیری، تعامل اجتماعی و رشد شخصیتی دانش آموزان داشته باشد. این مطالعه مروری به بررسی تاثیر سبک های مختلف تدریس، از جمله سبک های معلم محور، دانش آموزمحور، یادگیری مشارکتی و سبک های انعطاف پذیر، بر انگیزه و سلامت روان دانش آموزان می پردازد. بر اساس مطالعات انجام شده، روش های تدریس فعال و دانش آموزمحور موجب افزایش انگیزه درونی، خودکارآمدی و احساس تعلق در محیط آموزشی می شوند. در مقابل، سبک های تدریس سخت گیرانه و معلم محور که بر کنترل شدید کلاس و انتقال دانش بدون مشارکت فعال دانش آموزان تاکید دارند، ممکن است باعث کاهش انگیزه، افزایش استرس و کاهش سلامت روانی آن ها شوند.همچنین، نقش معلمان در ایجاد محیطی حمایتی و انگیزشی، توجه به تفاوت های فردی، و به کارگیری روش های تدریس متناسب با نیازهای یادگیری دانش آموزان بررسی می شود. مطالعات نشان می دهند که معلمانی که از روش های تدریس تعاملی و انگیزشی استفاده می کنند، می توانند به تقویت مهارت های اجتماعی، کاهش اضطراب تحصیلی و افزایش تاب آوری دانش آموزان کمک کنند. از سوی دیگر، سبک های تدریس انعطاف ناپذیر و بدون تعامل می توانند تاثیرات منفی بر سلامت روان دانش آموزان داشته باشند.در این مقاله، نظریه های مرتبط با انگیزه، از جمله نظریه خودتعیینی دسی و رایان، نظریه ذهنیت رشد کارول دوک و مدل یادگیری عمیق کال نیوپورت مورد بررسی قرار می گیرند. در نهایت، پیشنهاداتی برای ارتقای روش های تدریس به منظور بهبود انگیزه و سلامت روان دانش آموزان ارائه می شود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که ایجاد یک محیط یادگیری مثبت، حمایت عاطفی و استفاده از روش های تدریس نوین و فعال می تواند تاثیر چشمگیری بر بهبود عملکرد تحصیلی و سلامت روانی دانش آموزان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سبک های تدریس ، انگیزه تحصیلی ، سلامت روان ، روش های یادگیری ، محیط آموزشی ، خودکارآمدی ، تعامل معلم و دانش آموز