تحلیل ابعاد استراتژی انعطاف پذیری مسکن در طراحی معماری و اصول کاربردی آن

انعطاف پذیری اولیه، که ایده طراحی بلوک های مسکونی مناسب برای کاربران گوناگون است، این نیاز را برآورده می سازد. برای اطلاق نام انعطاف پذیر به یک مسکن یا مجموعه مسکونی، لازم است که ساختمان دو نوع انعطاف پذیری اولیه و انعطاف-پذیری دائمی را برای استفاده کاربران فراهم کند. انعطاف پذیری اولیه به معنی آزادی کاربر در انتخاب قبل از سکونت است و انعطاف پذیری دائمی به معنی قابلیت مسکن برای تغییر پس از سرکونت می باشد که هر دو نیاز بر تفکر بلندمدت در فرآیند طراحی و اجرا داشته و همچنین کاربران گوناگون با چرخه های زندگی متفاوت نیاز به مسکن متناسب به خواسته های خود را دارند. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که از ابزار گردآوری داده مشتمل بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی بهره برده است. یافته های تحقیق نشان داده که انعطاف پذیری را می توان به عنوان یکی از مهمترین ویژگی های کیفی مسکن برشمرد، چراکه علاوه بر تاثیر بر کیفیت فضایی، بر دیگر عوامل اثرگذار بر رضایت مندی چون فرهنگ و سبک زندگی، خلوت، فضای شخصی و قلمرو و الگوهای رفتاری نیز تاثیر بسزایی دارد؛ لذا برخی از مولفه های روانشناختی مسکن منتج از استراتژی های انعطاف پذیری قرار گرفته و بر رضایتمندی سکونتی و تبعا شکلگیری مسکن پایدار تاثیر گذار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، مسکن ، راهکارهای انعطاف پذیری.