تبیین اصول طراحی مراکز نگهداری سالمندان مبتنی بر معماری سبز و سلامت روان

با افزایش جمعیت سالمندان در سراسر جهان، طراحی محیط هایی که بتوانند به بهبود کیفیت زندگی این گروه سنی کمک کنند، اهمیتی ویژه پیدا کرده است. معماری سبز به عنوان یکی از راهکارهای نوین در طراحی محیط های مراقبتی و نگهداری سالمندان معرفی شده است. این پژوهش به بررسی تاثیرات معماری سبز بر کیفیت زندگی در سالمندان می پردازد. هدف اصلی تحقیق، ارائه راهکارهایی نوآورانه و عملی برای طراحی مراکز نگهداری سالمندان است که نه تنها به نیازهای جسمی و بهداشتی آن ها پاسخ دهد، بلکه شرایط مناسبی برای افزایش تعاملات اجتماعی، کاهش استرس و بهبود حس تعلق به مکان فراهم آورد. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی- تحلیلی همراه با استدلال منطقی است که از ابزار گردآوری داده مشتمل بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد ویژگی هایی مانند نور طبیعی، تهویه مناسب و استفاده از مصالح پایدار تاثیر قابل توجهی بر سلامت جسمی و روانی سالمندان و حس تعلق به مکان دارند. همچنین طراحی فضاهایی که تعاملات اجتماعی را تقویت کرده و استقلال سالمندان را حفظ کنند، از جمله عوامل کلیدی در بهبود کیفیت زندگی آن ها است.این تحقیق به طراحان و معماران توصیه می کند در طراحی مراکز نگهداری سالمندان، عوامل زیست محیطی و اجتماعی را هم زمان مدنظر قرار دهند. نتایج پژوهش می تواند به بهبود کیفیت طراحی این مراکز کمک کرده و نقش موثری در پاسخگویی به نیازهای جمعیت سالمند ایفا کند.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، خانه سالمندان ، سلامت روان ، مرکز تعاملات اجتماعی.