مطالعه میدانی اثر حالت های مختلف بهره برداری از توربین های گازی و سیستم احتراق اضافه بر عملکرد یک نیروگاه سیکل ترکیبی واقعی

سیستم احتراق اضافه یکی از روش­ های مرسوم برای جبران کمبود انرژی حرارتی ارسال شده توسط توربین های گازی و افزایش توان تولیدی واحدهای سیکل ترکیبی است. هزینه پایین سرمایه­ گذاری نسبت به میزان افزایش توان تولیدی، موجب شده است که طراحان تشویق به استفاده از این روش در نیروگاه­ های فوق شوند. در این مقاله به بررسی میدانی تغییرات عملکرد یک واحد سیکل ترکیبی واقعی در حالت­ های مختلف بهره ­برداری از توربین­ های گازی، با در نظر گرفتن وجود یا عدم وجود سیستم احتراق اضافه  از دیدگاه انرژی و اگزرژی پرداخته شده است. بررسی ­ها نشان می ­دهد که در تمامی حالات بهره ­بردای موضوع تحقیق، مکانیزم احتراق اضافه موجب افزایش توان تولیدی تا مقادیر ۲۶.۳MW، افزایش راندمان انرژی سیکل بخار در حدود ۲.۴۳% می­­ گردد ولی این سیستم بر راندمان انرژی و اگزرژی کل سیکل ترکیبی تاثیر منفی دارد. به­ گونه ­ای ­که در بدترین حالت مورد مطالعه، مقدار ۱.۷% افت در راندمان انرژی و ۱.۱۳% افت در راندمان اگزرژی سیکل ترکیبی بوقوع پیوست. همچنین مشخص شد، بهره ­برداری از نیروگاه در بارهای جزئی موجب افزایش قابل توجه تخریب اگزرژی در سیکل می ­گردد که حتی افزایش راندمان­ های انرژی و اگزرژی سیکل بخار در اثر استفاده از سیستم احتراق اضافه، قادر به جبران آن نمی­ باشد.

کلیدواژه ها:

Combined Cycle Power Plant ، Regenerative Heat Exchanger ، Extra Combustion ، Exergy ، نیروگاه سیکل ترکیبی ، مبدل بازیاب حرارتی ، احتراق اضافه ، اگزرژی