بررسی عددی اثر درصد و موقعیت گرفتگی بر همودینامیک دوشاخگی شریان کرونری چپ

شریان های کرونری به دلیل تغذیه قلب، نقش حیاتی دارد و در صورت ایجاد گرفتگی در آنها فرد با خطر ابتلا به سکته قلبی مواجه می شود. بیماری شریان کرونری، بیماری پیش رونده ای است که با تجمع ذرات چربی روی دیواره شریان ، ایجاد و در ادامه منجر به ضخیم شدن دیواره و تشکیل لایه هایی از پلاک روی دیواره شریان و در نهایت ایجاد گرفتگی می شود. در پژوهش حاضر، به منظور دریافت اثر درصد و موقعیت گرفتگی بر الگوی توزیع جریان و تنش برشی و در پی آن پیشرفت پلاک های آتروسکلروتیک، شریان کرونری چپ و انشعابات اصلی آن یعنی شریان نزولی قدامی و شریان محیطی در شرایط مختلف گرفتگی براساس دسته بندی مدینا، درصد گرفتگی های ۵۰ و ۷۵% و سه موقعیت مختلف قرارگیری پلاک گرفتگی نسبت به مرکز انشعاب، مدل سازی شد. طبق نتایج به دست آمده، مقادیر تنش برشی و درصد جریان ورودی به شاخه جانبی با افزایش درصد گرفتگی کاهش یافتند. به عنوان نمونه در مدینای (۱,۱,۱)، دبی ورودی به شاخه جانبی در گرفتگی ۵۰%، به میزان ۴۱% دبی شاخه اصلی و در گرفتگی ۷۵%، به میزان ۳۷% دبی شاخه اصلی به دست آمد. مقادیر تنش برشی در گرفتگی ۷۵% کمتر از یک و حتی ۵/۰پاسکال و در محدوده بحرانی قرار دارند. با افزایش فاصله پلاک از مرکز انشعاب، تنش برشی و نسبت دبی شاخه جانبی افزایش می یابد و احتمال توسعه پلاک کاهش می یابد. بر مبنای روند توسعه پلاک گرفتگی، مدینای نوع (۱,۰,۱) دارای بالاترین احتمال برای رشد پلاک های آتروسکلروتیک و انسداد کامل رگ نسبت به انواع دیگر مدینا است.

کلیدواژه ها:

Coronary Artery Bifurcation ، Side Branch ، Stenosis ، Flow Ratio ، Wall Shear Stress ، دوشاخگی شریان کرونری ، شاخه جانبی ، گرفتگی رگ ، نسبت جریان ، تنش برشی دیواره