آموزه های اخلاقی مشترک در شعر نیما یوشیج و سهراب سپهری

زمینه: در گستره شعر فارسی معاصر، نیما یوشیح و سهراب سپهری به دو عنوان دو شاعر اخلاق­گرا شناخته می­شوند. آنها بسیاری از مسائل اجتماعی، دینی، فرهنگی و سیاسی را با اخلاقیات گره زده­اند تا نمود آن را در همه ابعاد زندگی به مخاطبان خویش یادآور شوند. در پژوهش حاضر با تکیه بر منابع کتابخانه­ای و روش توصیفی- تحلیلی، ضمن بررسی اصلی­ترین آموزه­های اخلاقی مشترک در شعر نیما و سهراب، منابع فکری آراء اخلاقی و تعلیمی آنها کاویده می­شود. نتیجه گیری: اصلی­ترین پیام­های اخلاقی که در شعر نیما و سهراب دیده می­شود، عبارت است از: «قناعت کردن»، «پرهیز از تضییع حقوق دیگران»، «نکوهش ریاکاری»، «ستایش عدالت­گری و نکوهش بیدادگری»، «ظلم­ستیزی»، «دغدغه­مندی نسبت به همدیگر و نوع­دوستی» و «آزاد زیستن و آزادگی». همان­طور که هویداست، دغدغه­های اجتماعی دو شاعر و تلاش برای رشد فرهنگی در بیشتر آموزه­ها نقشی محوری دارد. همچنین، مشخص گردید که سروده­های نیما به ویژه در ارتباط با مفهوم آزادی و حیات آزادانه نسبت به سهراب، از ابعاد برون­گرایانه بارزتری برخوردار است. همچنین، دو شاعر به ویژه سهراب، برای بازنمایی آراء اخلاقی خود از عناصر طبیعت، استفاده کرده­اند

کلیدواژه ها:

Contemporary poetry ، Nima Yoshij ، Sohrab Sepehri ، Ethics ، Society ، شعر معاصر ، نیما یوشیج ، سهراب سپهری ، اخلاق ، جامعه