شیوع اختلالات گفتار و زبان در بیماران مراجعه کننده به کلینیک های گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۱

سابقه و هدف: آگاهی از شیوع اختلالات گفتار و زبان می تواند به آسیب شناسان گفتار و زبان در طرح ریزی موثر مداخلات توان بخشی کمک کند. هدف از این مطالعه تعیین شیوع اختلالات گفتار و زبان در مراجعه کنندگان به کلینیک های گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۱ بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی و مقطعی، ۱۴۶۸ پرونده از کلینیک های گفتاردرمانی دانشکده توان بخشی به صورت سرشماری بررسی شده است. اطلاعات هدف از طریق پرسش نامه جمع آوری و داده های استخراج شده در نرم افزار SPSS ۱۶ با استفاده از شاخص های پراکندگی مرکزی شامل توزیع فراوانی و درصد فراوانی تجزیه و تحلیل شده است. همچنین برای محاسبه شیوع اختلالات بر حسب سن و جنس، از آزمون مجذور کای استفاده شده است. سطح معناداری کمتر از ۰/۰۵ در نظر گرفته شده است. یافته ها: بر طبق یافته ها ۵۱/۳% از مراجعان ۳ تا ۶ ساله بوده اند. شیوع اختلال در تولید صداهای گفتاری ۱۸/۹% ، تاخیر در گفتار و زبان ۱۸/۱ %، ناروانی گفتار ۱۸ %، اختلال صوت ۱۲/۱ % اختلالات زبانی رشدی ۹/۲ %، اختلال بلع ۲/۵ %، زبان پریشی ۲ %، دیزارتری ۱/۷ %، نارساخوانی ۱ % و آپراکسی گفتار ۰/۳ % به دست آمده است. نتایج آزمون مجذورکای نیز نشان داده است که تفاوت معنا داری از لحاظ فراوانی اختلالات گفتار و زبان بین دو جنس و گروه سنی وجود دارد (۰/۰۰۱=P). نتیجه گیری: با توجه به شیوع بیشتر اختلالات گفتار و زبان در کودکان ۳ تا ۶ سال لازم است برنامه ریزی ها در زمینه پیشگیری و غربالگری مشکلات گفتاری کودکان در سنین پیش دبستانی با حضور آسیب شناسان گفتار و زبان با جدیت بیشتری دنبال شود.

کلیدواژه ها:

Language Development Disorders ، Language Disorders ، Speech Disorders ، Speech Sound Disorder ، Stuttering ، اختلال در تولید صدا ، اختلالات رشد زبان ، اختلالات زبان ، اختلالات گفتار ، لکنت