بررسی تاثیر کودهای زیستی بر جذب عناصر غذایی، ویژگی های فیزیولوژیکی و وزن خشک اندام های هوایی گیاه دارویی ماریتیغال (Silybum marianum) تحت رژیم-های مختلف آبیاری

هدف: تاثیر قارچ میکوریزا و باکتری محرک رشد بر برخی خصوصیات ماریتیغال تحت تاثیر رژیم های مختلف آبیاری موردبررسی قرار گرفت.روش پژوهش: آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه یاسوج در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ اجرا گردید. عامل اول شامل تنش خشکی در سه سطح ( آبیاری پس از ۵۰،۲۰ و ۸۰ درصد تخلیه رطوبتی از خاک)  و عامل دوم کود زیستی در چهار سطح (شاهد، میکوریزا گونه Funneliformis moseae، باکتری Bacillus subtilis و قارچ+ باکتری) بودند.یافته ها: اثر رژیم آبیاری و کود زیستی بر کل صفات معنی دار اما برهم کنش این عامل­ها تنها بر قند محلول برگ معنی دار بود. بیش ترین میزان نیتروژن (۵۸/۲۳ میلی­گرم بر گرم)، فسفر (۷۶/۲۲ میلی­گرم بر گرم)، پروتئین (۶۹/۵۰ میلی­گرم بر گرم وزن تر برگ)، محتوی رطوبت نسبی (۲۰/۷۰ درصد) و وزن خشک اندام هوایی (۷۸/۱۹ گرم) از آبیاری پس از ۲۰ درصد تخلیه رطوبتی از خاک و بیش ترین میزان پتاسیم (۰۸/۱۰ میلی­گرم بر گرم)، پرولین (۷۹/۹ میلی­گرم بر گرم وزن تر برگ) از آبیاری پس از ۸۰ درصد تخلیه رطوبتی  به دست آمد. در بین رژیم­های کودی، بیش ترین میزان این صفات به ویژه وزن خشک اندام هوایی (۷۱/۲۱ گرم) از تلفیق کود زیستی میکوریزایی و باکتریایی حاصل شد. بیش ترین میزان قند محلول هر کدام از سطوح تنشی نیز از تیمار تلفیقی کودهای زیستی به دست آمد.نتیجه گیری: افزایش توانایی ماریتیغال در جذب آب و عناصر غذایی خاک با کاربرد کودهای زیستی و تاثیر این عناصر در افزایش توان فتوسنتزی و بهبود رشد، به تحمل شرایط خشکی این گیاه کمک کرده است.

کلیدواژه ها:

باکتری محرک رشد ، رژیم آبیاری ، عملکرد ، کود زیستی ، میکوریزا