طرح دعاوی در داوری بر اساسقانون داوری تجاری بین المللی ایران

داوری تجاری بین المللی یکی از روش های مهم و موثر برای حل و فصل اختلافات تجاری میان طرف های قرارداد از کشورهای مختلف است. این روش به دلیل مزایای فراوانی همچون کاهش هزینه ها، تسریع در فرآیند رسیدگی و استقلال از سیستم های قضائی ملی، مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته است. در این زمینه، قانون داوری تجاری بین المللی ایران که در سال ۱۳۸۶ تصویب شد، چارچوبی روشن و منظم برای حل و فصل دعاوی تجاری بین المللی فراهم کرده است. این قانون با پیروی از اصول و قواعد بین المللی، به تسهیل فرآیند داوری و ارتقاء موقعیت ایران در تجارت جهانی کمک می کند. بر اساس قانون داوری تجاری بین المللی ایران، طرفین یک قرارداد تجاری می توانند توافق کنند که در صورت بروز اختلاف، آن را از طریق داوری حل و فصل کنند. یکی از ویژگی های مهم این قانون، ضرورت وجود توافق کتبی برای ارجاع اختلافات به داوری است. این توافق می تواند به صورت بخشی از قرارداد اصلی یا به طور جداگانه تنظیم شود. در صورتی که طرفین نتوانند بر سر انتخاب داور یا مقر داوری به توافق برسند، این موضوع می تواند توسط دادگاه صالح یا موسسه داوری تعیین شود. طرح دعوی در داوری طبق این قانون شامل مراحل مختلفی است که از جمله آن ها می توان به تقدیم دادخواست داوری اشاره کرد. دادخواست باید شامل شرح دقیق موضوع اختلاف، دلایل و مستندات آن باشد تا داوران بتوانند به درستی به رسیدگی بپردازند. پس از دریافت دادخواست، داوران موظفند که بررسی های لازم را انجام دهند و بر اساس مدارک و شواهد موجود، تصمیم گیری کنند. یکی از مزایای داوری این است که فرآیند رسیدگی به طور کلی سریع تر و کارآمدتر از دادرسی در محاکم ملی است. داوران پس از بررسی مستندات و شواهد طرفین، به صدور حکم داوری می پردازند که این حکم برای طرفین الزام آور است. در واقع، حکم داوری مشابه حکم دادگاه است و به طور قانونی باید اجرا شود. البته اگر یکی از طرفین نسبت به حکم صادره معترض باشد، می تواند درخواست بازرسی و تجدیدنظر در حکم داوری را از دادگاه های صالح درخواست کند. با این حال، امکان اعتراض به حکم داوری محدود به موارد خاصی است و به طور کلی، قوانین داوری بین المللی بر تاسیس نهادهای مستقل و بی طرف تاکید دارند. در نهایت، قانون داوری تجاری بین المللی ایران با توجه به ساختار و قواعد مشخصی که ارائه داده است، از ظرفیت بالایی برای تسهیل حل و فصل اختلافات تجاری بین المللی برخوردار است. با ایجاد بستر قانونی مناسب، ایران توانسته است جایگاه خود را در عرصه داوری تجاری بین المللی تقویت کرده و به تجار و سرمایه گذاران این اطمینان را بدهد که در صورت بروز اختلاف، می توانند از یک سیستم داوری کارآمد و بی طرف استفاده کنند. این امر می تواند موجب افزایش تعاملات تجاری و سرمایه گذاری های بین المللی در کشور شود و به رونق بیشتر اقتصاد ایران کمک کند.

کلیدواژه ها:

طرح دعاوی ، داوری ، قانون داوری تجاری بین المللی ، ایران