انعقاد قرارداد های مالی و بیع در فضای مجازی در حقوق ایران

زمینه و هدف؛ قرارداد های مالی و بیع الکترونیکی، اصولا ماهیت متفاوتی از قراردادهای بیع سنتی ندارد ولی با این وجود ساختار شکلی محیط الکترونیکی، ویژگی و مفاهیم جدیدی به این نوع از قراردادها بخشیده است. در این پژوهش برانیم؛ انعقاد قرارداد های مالی و بیع در فضای مجازی را بررسی نماییم. پژوهشگر با مطالعه ی مجلات و مقالات علمی- پژوهشی و با تاکید بر کتب حقوقی معتبر، به گردآوری داده ها و فیش برداری به شیوه ی کتابخانه ای در تلاش برای دستیابی به تطبیق و مقایسه علمی متد های قراردادهای بیع در فضای مجازی حقوق ایران می باشد. حاصل این پژوهش نشان می دهد که از حیث ماهوی میان بیع الکترونیکی و بیع عادی تفاوتی وجود ندارد؛ بلکه تنها شیوه ی انعقاد آن دو با یکدیگر متفاوت است. به این معنا که بیع الکترونیکی با تبادل داده پیام از طریق وسایل الکترونیکی منعقد می شود. در بیع مستقیم الکترونیکی که به صورت قرارداد کلیک رپ منعقد می شود امکان تحقق حق حبس وجود ندارد. علاوه بر این، اعتقاد به عدم وجود خیار مجلس در بیع الکترونیکی با توجه به ویژگی های این نوع بیع مناسب تر به نظر می رسد. در عین حال در صورت اجتماع شرایط امکان تحقق خیاراتی مانند خیار تدلیس، رویت و تخلف از وصف در بیع الکترونیکی همانند بیع عادی وجود دارد. همچنین قانونگذار تجارت الکترونیکی به منظور حمایت از مصرف کننده (خریدار)، حق فسخ هفت روزه ای مقرر نموده که مختص بیع الکترونیکی است و در بیع عادی وجود ندارد. مسائل مربوط به نقض تعهد و خسارت در بیع الکترونیکی تفاوت چندانی با بیع عادی ندارد، جز آنکه در مواردی نقض تعهد فروشنده طبق قانون تجارت الکترونیک جرم محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

قرارداد های مالی و بیع ، فضای مجازی ، حقوق ایران