بررسی تعهدات ماده ۲۳۵ اصلاحیه قانون تجارت

ماده ۲۳۵ اصلاحیه قسمتی از قانون تجارت: تعهداتی که شرکت آن را تضمین کرده است باید با قید مبلغ در ذیل ترازنامه آورده شود. موارد مشمول ماده قانونی فوق، در یادداشت تعهدات بدهی ها و دارایی های احتمالی صورتهای مالی افشا می گردد. نکته قابل ذکر این است که این موارد (تضمین تعهدات) باید با ذکر مبلغ آورده شود. در خصوص ذخایر طی مطلبی جداگانه بطور کامل بحث خواهیم کرد. به تجربه ثابت شده برخی موارد درخصوص قلمداد کردن یک رویداد به عنوان بدهی احتمالی و یا ذخیره بطور صحیح تشخیص و تمیز داده نمی شود. پس در این مورد توجه بیشتری نیاز است. ذخیره تعهدی فعلی است که مبلغ آن بطور قابل اتکا قابل اندازه گیری است. خروج منافع اقتصادی برای تسویه این تعهد محتمل و به عنوان بدهی شناسایی و در دفاتر ثبت می شود. در حالی که بدهی احتمالی به خاطر ویژگی هایی که در تعاریف ذکر کردیم، شناسایی و ثبت نمی شود و فقط در صورتهای مالی افشا می گردد، مگر خروج منافع اقتصادی بسیار غیرمحتمل و بعید باشد. امکان دارد که یک مورد در ابتدا شرایط بدهی احتمالی را داشته باشد، ولی با گذر زمان اتفاقات بصورتی رقم بخورد که بدهی بسیار محتمل شده و واحد تجاری ملزم به اخذ ذخیره باشد. عدم افشای دارایی ها و بدهی های احتمالی در بدو امر مورد اعتراض حسابرس مستقل قرار خواهد گرفت. این عدم افشا از مصادیق عدم رعایت استاندارد های حسابداری بوده و در صورت با اهمیت بودن در بند شرط گزارش حسابرس درج می شود. عدم افشا و توجه به این موارد، ممکن است در آینده موجب ضرر و زیان های مالی بزرگی به شرکت باشد. در خصوص این زیان ها مدیریت باید در قبال مالکیت پاسخگو باشد. شاید اگر به موقع این موارد به مالکیت و سهامداران شرکت اطلاع داده میشد با اخذ تصمیمات بهینه، از خسارات احتمالی آتی جلوگیری بعمل می آمد.

کلیدواژه ها:

تعهدات مالیاتی ، ماده۲۳۵ ، حقوقی ، مالکیت ، قانون تجارت