اثربخشی یادگیری خودگردان بر پیشرفت تحصیلی و اعتماد به نفس دانش آموزان

هدف اصلی این مقاله مروری، انجام یک بررسی جامع و فراگیر پیرامون میزان اثربخشی یادگیری خودگردان بر دو شاخص مهم پیشرفت تحصیلی و اعتماد به نفس در میان دانش آموزان است. در این راستا، با استفاده از روش مرور نظام مند منابع علمی معتبر، کوشش شده تا مبانی نظری و پشتوانه های پژوهشی مربوط به مفهوم یادگیری خودگردان، پیشرفت تحصیلی و اعتماد به نفس به طور دقیق تبیین گردد. همچنین، مقاله حاضر به واکاوی و تشریح سازوکارهای اثرگذاری یادگیری خودگردان بر این دو متغیر کلیدی در فرآیند آموزش و پرورش می پردازد. بر اساس یافته های به دست آمده از این مرور نظام مند، آموزش و توسعه راهبردهای یادگیری خودگردان در دانش آموزان، از طریق تقویت و توانمندسازی آنان در زمینه هایی همچون مدیریت کارآمد فرایندهای یادگیری، برنامه ریزی هدفمند، سازماندهی اثربخش منابع، خودارزیابی دقیق و منصفانه و خودتنظیمی هوشمندانه، به بهبود قابل توجه و چشمگیر پیشرفت تحصیلی در دروس و زمینه های مطالعاتی گوناگون منجر می شود. افزون بر این، نتایج این بررسی نشان می دهد که یادگیری خودگردان، به طور همزمان، در افزایش سطح اعتماد به نفس دانش آموزان در ابعاد مختلف شخصیتی و تحصیلی نیز نقش بسزایی ایفا می کند. مقاله، با ارائه یک چارچوب نظری منسجم و تکیه بر شواهد متقن پژوهشی، بر نقش کانونی و محوری یادگیری خودگردان در ارتقای کیفیت فرآیند یادگیری و توسعه همه جانبه فردی دانش آموزان تاکید می ورزد. در بخش پایانی مقاله نیز، توصیه های کاربردی و راهکارهای عملی به منظور بهره گیری موثر از رویکرد یادگیری خودگردان در فرآیندهای آموزشی برای معلمان و سایر دست اندرکاران نظام تعلیم و تربیت ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

سیستم های تعاملی ، سواد رسانه ای ، دانش آموزان ، فضای مجازی ، طراحی آموزشی ، پیاده سازی سیستم