بررسی ارتباط بین رابطه با والدین و رابطه با همسالان با رضایت از زندگی در دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر گتوند

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین رابطه با والدین و رابطه با همسالان با رضایت از زندگی در دانش آموزان می باشد. طرح پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر گتوند در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ می باشد که از بین آنها تعداد ۲۰۰ نفر از طریق روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. همه شرکت کنندگان در پژوهش پرسشنامه رضایت از زندگی (داینر و همکاران، ۱۹۸۵)، پرسشنامه ارزیابی رابطه والد-کودک (فاین و همکاران، ۱۹۸۳) و پرسشنامه رابطه با همسالان (هودسون، ۱۹۹۷) را تکمیل نمودند. داده ها از طریق روش تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش ورود همزمان و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش ۲۶ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین رابطه با والدین و رابطه با همسالان با رضایت از زندگی همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد؛ نتایج همچنین نشان دادند که رابطه با والدین و رابطه با همسالان قادرند ۲۲.۷ درصد از واریانس رضایت از زندگی را در دانش آموزان تبیین کنند. بنابراین می توان نتیجه گفت که با تقویت رابطه والدین و همسالان می توان رضایت از زندگی را در دانش آموزان افزایش داد.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، رابطه با والدین ، رابطه با همسالان