پیشبینی مدل سازگاری شغلی بر اساس کمالگرایی و تاب آوری معلمان

هدف از این پژوهش پیش بینی مدل سازگاری شغلی بر اساس کمالگرایی و تاب آوری در بین کارکنان آموزش و پرورش شهرستان تکاب بود. شیوه تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری این مطالعه کلیه معلمان (۱۰۲۷) شهر تکاب در سال ۱۴۰۳ بود که تعداد ۳۸۶ مورد از معلمان با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های سرسختی روانشناختی النگ و گولت (۲۰۰۳)، پرسشنامه کمال گرایی هیل و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه تاب آوری کونور دیویدسون (۲۰۰۳) جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج فرضیه ها نشان داد که بین نمره کلی کمالگرایی مثبت با سازگاری شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و اما بین کمالگرایی منفی با سازگاری شغلی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد (۰.۵/P<). همچنین نتایج نشان داد بین تاب آوری و ابعاد آن با سازگاری شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰.۵/P<).

کلیدواژه ها:

سازگاری شغلی ، کمالگرایی ، تاب آوری ، معلمان آموزش و پرورش