پیش بینی افکار خودکشی بر اساس صفات تاریک شخصیت، تحمل پریشانی و شکست عاطفی در دانشجویان

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی پیشبینی افکار خودکشی بر اساس صفات تاریک شخصیت، تحمل پریشانی و شکست عاطفی در دانشجویان بود. پژوهش حاضر از لحاظ رویکرد پژوهش در زمره تحقیقات کمی و از لحاظ روش پژوهش در زمره تحقیقات همبستگی دسته بندی گردید. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی روانشناسی دانشگاه آزاد شهر کرج در سال ۱۴۰۳ بود که ۲۶۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و وارد پژوهش شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های افکار خودکشی بک (۱۹۶۱)، صفات تاریک شخصیت جانسون و وبستر (۲۰۱۰)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) و شکست عاطفی راس (۱۹۹۹) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که صفات تاریک شخصیت (ماکیاولگرایی و خودشیفتگی) و تحمل پریشانی به طور مثبت و معنادار قادر به پیشبینی افکار خودکشی دانشجویان بودند. تحمل پریشانی نتوانست پیشبینی کننده معنادار افکار خودکشی باشد.

کلیدواژه ها:

افکار خودکشی ، صفات تاریک شخصیت ، تحمل پریشانی ، شکست عاطفی