حقوق و حکمرانی شهری در راستای تامین سلامت

بهره مندی از یک زندگی سالم و با کیفیت، حقی بشری است که در اسناد متعدد بین المللی و منطقه ای به رسمیت شناخته شده است و شامل تمامی افراد، شهر و روستا می شود. حکمرانی سلامت محور با ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی، یک ضرورت برای توسعه پایدار است تا بتوان با استفاده از این الگو یک محیط زندگی سالم برای شهروندان ایجاد کرد. حکمرانی عامل مهمی در سلامت شهری است و قانون نیز عنصر مهم حکمرانی سالم است. قانون می تواند مداخله ای باشد که دولت محلی برای تاثیرگذاری بر رفتار و شکل دادن به محیط ها اعمال می کند. اختیارات و وظایف، ساختار سازمانی، مرزها و رویه های تصمیم گیری همگی توسط قانون تعیین می شود. صرف نظر از شکل حکومت، شهرها دارای اهرم های قانونی هستند که می توانند از مقامات مالیاتی برای تاثیرگذاری بر قیمت محصولات ناسالم یا تشویق مصرف غذاهای سالم در جهت ارتقای سلامت شهری استفاده کنند. سطح کلی نابرابری درآمد یا ثروت در یک کشور منعکس کننده عواملی است که فراتر از کنترل یک دولت محلی است، اما با این وجود، دولت راهکارهایی برای کاهش مستقیم و غیرمستقیم نابرابری اقتصادی و اجتماعی و اثرات آن دارد. تمرکز مجدد بر قانون و حکمرانی شهری، کلید تضمین سلامت و رفاه و پر کردن شکاف برابری در زمینه سلامت شهری است.

کلیدواژه ها:

سلامت شهری ، حکمرانی ، دولت ، سیاستهای ارتقای سلامت ، قانون