رویکرد های نوین در آموزش ابتدایی: از تئوری تا عمل

آموزش ابتدایی به عنوان نخستین مرحله از نظام آموزشی، نقش بنیادینی در شکل گیری شخصیت، توانایی های شناختی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان ایفا می کند. در طول دهه های اخیر، تغییرات گسترده ای در رویکردهای آموزشی رخ داده است که از مدل های سنتی انتقال دانش به سمت روش های نوین یادگیری فعال، مشارکتی و خلاقانه سوق یافته اند. این تغییرات تحت تاثیر یافته های پژوهشی در حوزه روان شناسی یادگیری، علوم شناختی و فناوری های نوین آموزشی بوده و هدف آن ارتقای کیفیت آموزش و افزایش بهره وری فرآیند یادگیری است. رویکردهای نوین در آموزش ابتدایی شامل استفاده از فناوری های دیجیتال، روش های یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری تلفیقی، شخصی سازی آموزش و تاکید بر مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله است. این روش ها با تاکید بر نقش فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری، تلاش دارند تا یادگیری را معنادارتر و پایدارتر کنند. در این مقاله، ضمن بررسی مبانی نظری این رویکردها، چالش ها و فرصت های اجرایی آن ها در نظام آموزشی ابتدایی مورد بحث قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

آموزش ابتدایی ، رویکردهای نوین آموزشی ، یادگیری فعال ، فناوری آموزشی