تاثیر طرح های بهسازی و نوسازی بر منظر شهری

منظر شهری مقوله ای است که ناظر و کنشگر فعال در فضا آن را درک و از آن برداشت می کند. از دیدگاه برنامه ریزی، برداشت ساکنان و عواملی که بر این درک موثرند، اهمیت دارد. این برداشت به دلیل مداخله بافت، به ویژه در بافت هایی که عناصر تاریخی و سابقه ذهنی و هویت دارند حساسیت بیشتری دارد. براین اساس، شناسایی عوامل تاثیرگذار بر بازتولید منظر شهری و برداشت ذهنی پس از مداخله ضروری است. بافتهای فرسوده شهری از جمله بافت هایی هستند که اکنون در پی تغییر الگوی زیست وشکل گیری نیازهای جدید دچار نارسایی هایی کالبدی- فضایی شدیدی گردیده اند. این تنگناها وتبعات اجتماعی و اقتصادی ناشی از آن به گونه ای دو سویه موجب پایین آمدن کیفیت زندگی در این بافتها شده است. فرسودگی کالبدی و فرسودگی حیات اجتماعی و اقتصادی اینگونه بافتها در یک رابطه متقابل به تشدید رکود هر چه بیشتر حیات شهری و تنزل کیفیت زیست شهری در اکثر شهرهای ایران منجر شده است. تهیه طرح های بهسازی و نوسازی از جمله اقداماتی است که شرکت عمران و بهسازی شهری وابسته به وزارت راه و شهرسازی در دستور کار خود جهت حل معضلات و مشکلات بافتهای مذکور قرار داده است. به دنبال مطرح شدن مشارکت مردم در بهسازی و نوسازی بافتهای آسیب دیده در مدیریت شهری کشور، تهیه طرحهای منظر شهری از سال ۱۳۸۵ با داعیه مشارکت مردم در نوسازی بافتهای آسیب دیده و در قالب طرحهای تفصیلی ویژه نوسازی در دستور کار قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

طرح ، بهسازی و نوسازی ، منظر شهری