نقش پایدار بومی شهری بر کیفیت محیطی محله های سنتی

معماری پایدار که در بناهای سنتی ایران وجود دارد، با شاخصه هایی چون توجه به ویژگی های اقلیمی، عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی- فرهنگی عجین است. توسعه پایدار مفهومی چند بعدی است که درصدد آن برآمده تا ضمن حفظ زیست بوم انسانی، ظرفیت رشد و توسعه منطقی را در شهرها هرچه بیشتر فراهم آورد.یکی از ابعاد موثر در این مفهوم پایداری اجتماعی است که زمینه ساز برقراری روابط اجتماعی و ایجاد حیات مدنی می باشند.ارزش های بومی و منطقه ای نزد صاحب نظران و هنرمندان بسیار پراهمیت تر از آن است که بتوانند علاقه فزاینده به جهانی شدن را در آ نها ایجاد کند. معماری پایدار که در بناهای سنتی ایران وجود دارد، با شاخصه هایی چون توجه به ویژگی های اقلیمی، عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی- فرهنگی عجین است. توسعه پایدار مفهومی چند بعدی است که درصدد آن برآمده تا ضمن حفظ زیست بوم انسانی، ظرفیت رشد و توسعه منطقی را در شهرها هرچه بیشتر فراهم آورد.یکی از ابعاد موثر در این مفهوم پایداری اجتماعی است که زمینه ساز برقراری روابط اجتماعی و ایجاد حیات مدنی می باشند. شهر یا محله دارای جریانات اجتماعی و فرهنگی متنوع و مختلفی است که بی توجهی به آن ها، سبب شکست و یا توفیق اندک در تجارب و پروژه های بهسازی و نوسازی در ایران شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری بومی ، کیفیت محیطی ، محله های سنتی