نقش هوش مصنوعی در کاهش نابرابری های آموزشی در مدارس

نابرابری های آموزشی به عنوان یک چالش اساسی در نظام های آموزشی، فرصت های برابر یادگیری را به ویژه در مدارس ابتدایی تحت تاثیر قرار می دهند. این مقاله مروری با هدف بررسی نقش فناوری های هوش مصنوعی در کاهش این نابرابری ها انجام شده است. اهمیت این پژوهش از آنجا ناشی می شود که مدارس ابتدایی شالوده آموزش و پرورش بوده و کاهش نابرابری در این مقطع، تاثیرات بلندمدت بر عدالت اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دارد. با ظهور هوش مصنوعی، امیدی تازه برای تحول نظام های آموزشی و ایجاد فرصت های عادلانه تر پدید آمده است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به بررسی نقش هوش مصنوعی در این راستا می پردازد. در این مقاله، استدلال می شود که هوش مصنوعی از طریق فراهم سازی آموزش های شخصی سازی شده و تطبیقی، افزایش دسترسی به آموزش برای دانش آموزان با نیازهای ویژه، کاهش شکاف های آموزشی ناشی از عوامل اقتصادی-اجتماعی و توانمندسازی معلمان، می تواند نقش موثری در کاهش نابرابری های آموزشی ایفا کند. با این حال، مقاله ضمن برشمردن این فرصت ها، به چالش ها و ملاحظات اخلاقی مهمی نیز اشاره دارد که در به کارگیری هوش مصنوعی در آموزش باید مدنظر قرار گیرند. مواردی همچون خطر سوگیری الگوریتمی، شکاف دیجیتالی، کاهش تعاملات انسانی و مسائل مربوط به حریم خصوصی داده ها، از جمله این چالش ها هستند. در نهایت، مقاله حاضر بر ضرورت رویکردی مسئولانه و متفکرانه در به کارگیری هوش مصنوعی در آموزش تاکید می کند. استفاده موثر و اخلاقی از این فناوری ها مستلزم توجه به جنبه های عدالت محور، تضمین دسترسی برابر، ترکیب هوشمندانه با روش های انسانی و حفاظت از حریم خصوصی دانش آموزان است تا بتوان از پتانسیل هوش مصنوعی در ایجاد نظام های آموزشی عادلانه تر و فراگیرتر بهره مند شد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، نابرابری آموزشی ، عدالت آموزشی ، مدارس ابتدایی ، یادگیری شخصی سازی شده ، فناوری آموزشی.