تحلیل سیاست های آموزشی در راستای ارتقای سواد دیجیتال در نظام آموزشی

در عصر سیال اطلاعات و تحولات شتابان فناوری، سواد دیجیتال به مثابه یک شایستگی بنیادین و چندوجهی، از جایگاه مهارت های صرف کاربری فراتر رفته و اکنون دامنه ای از توانمندی های شناختی، رفتاری و نگرشی را در بر می گیرد که افراد را قادر می سازد تا در تعاملی آگاهانه، سازنده و ایمن با فناوری های دیجیتال مشارکت کنند. این مقاله مروری، با اتخاذ رویکردی تحلیلی، به واکاوی سیاست های آموزشی با هدف غایی ارتقای سواد دیجیتال در بطن نظام آموزشی می پردازد. با عنایت به نقش بی بدیل نظام های آموزشی در شکل دهی و تربیت نسل آتی و ضرورت تجهیز آنان به ابزارهای لازم برای شکوفایی در جامعه ای اطلاعاتی و شبکه ای، طراحی و پیاده سازی سیاست های راهبردی در این حوزه از اهمیت بسزایی برخوردار است. پژوهش حاضر، با بهره گیری از ادبیات نظری و پژوهشی غنی، ابعاد متنوع سیاست گذاری سواد دیجیتال را به تفصیل مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد. از جمله این ابعاد می توان به موقعیت سواد دیجیتال در پیکره برنامه های درسی، راهبردهای توانمندسازی معلمان به عنوان محور اصلی اجرای برنامه ها، نقش اساسی مشارکت ذی نفعان در فرایند سیاست گذاری، و سازوکارهای نظام مند ارزیابی اثربخشی برنامه های طراحی شده اشاره نمود. درنهایت، با ترسیم یک چارچوب جامع و چندوجهی، توصیه های سیاستی عملیاتی با هدف طراحی و استقرار سیاست های آموزشی اثربخش و پایدار در راستای اعتلای سواد دیجیتال در نظام آموزشی ارائه می گردد، تا بدین وسیله، مسیر سیاست گذاران و مجریان در این عرصه خطیر روشن تر گردد.

کلیدواژه ها:

سواد دیجیتال ، سیاست های آموزشی ، نظام آموزشی ، برنامه درسی ، تربیت معلم ، تفکر انتقادی ، یادگیری فناوری.