بررسی تاثیر روش تدریس فعال در یادگیری وعملکرد تحصیلی دانش آموزان

روش های فعال تدریس به روش هایی اشاره دارد که بتواند فعالیت هایی دانش آموزان را تقویت و یادگیری را به یک جریان دو سویه تبدیل نماید ( فضلی خان ، ۱۳۷۸ ) بنابراین معلم باید فراگیران را با مطالب یادگرفتنی درگیر سازد و راه و روش دانستن را به آنها بیاموزد نه اینکه صرفا به انتقال اطلاعات و معلومات اکتفا کند . بعضی اوقات ، معلمان مطالب زیادی را تدریس می کنند ولی بعدا متوجه می شوند دانش آموزان نمی توانند حتی مقدار کمی از آنچه که را که مطرح شده است بازگو نمایند .راستی دلیل این امر چیست ؟ چرا، گاهی بعد از ارائه توضیح مفصل در مورد موضوعی فراگیران نمی توانند حتی بخش کوچکی از آن موضوع را بازیابی کنند ؟ چرا دانش آموزان بجای درک معنائی مطالب ، به حافظه خود فشار می آورند ؟ در پاسخ به این سوالات می توان بی توجهی معلمان به روشهای یاددهی یادگیری یعنی به کار نگرفتن روشهای فعال در آموزش را دلیل اصلی قلم داد کرد . به همین ، دلیل ، کیفیت آموزشی در بسیاری از مدارس از سطح مطلوب برخوردار نیست و دانش آموز اغلب مطالب را حفظ ، و پس از پایان یافتن امتحانات آنها را فراموش می کند . بکارگیری روش های فعال تدریس باعث می شود تا یادگیری تا عمق جان دانش آموزان رسوخ کند و نه تنها یافته ها و کشفیات خود را به سادگی فراموش نکنند بلکه در طول زندگی آن را به صورت کاربردی به کار ببرند . در این پژوهش می خواهیم بدانیم آیا استفاده از روش های فعال تدریس بر میزان موفقیت دانش آموزان در درس ریاضی سوم ابتدایی موثر است ؟ آیا اصولا بین روشهای تدریس فعال در موفقیت دانش آموزان با روشهای تدریس غیر فعال تفاوت وجود دارد ؟ لذا تحقیق حاضر در پی آن است تا تفاوت روش تدریس فعال با روش تدریس غیر فعال را در درس ریاضی سوم ابتدایی از لحاظ پیشرفت تحصیلی مقایسه نماید و به تشریح تعداد زیادی از این روشها بپردازد

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، تکنولوژی ، یادگیری دانش آموزان